twijfels

afbeelding van Morgain

's morgens als ik wakker word is het eerste dat in mijn hoofd schiet "Ik ben hem kwijt". Echt het meest verschrikkelijke moment van de dag. Zaterdag was het net zo en ik kon er niet meer tegen, dus ik belde hem ...

... en hij zei dat hij nu begint te twijfelen, of hij wel de juiste keuze gemaakt heeft, door met mij gepraat te hebben. Dat helpt hem precies wel ....

Wat moet ik daar nu mee. Kan hij gdvdm niet met mij praten voor hij het uitmaakt? Voor hij mij door al deze emoties jaagt? En wil ik hem eigenlijk wel terug.

Mijn hart zegt ja, ik zie hem nog altijd heel graag. Maar mijn hart is het ook beu... ik begin stillaan af te kicken van hem en voel mij stillaan meer relaxt dan tijdens onze relatie. De voortdurende onzekerheid (gaat hij naar huis komen, hij zegt niet wat hij denkt/voelt, wil hij wel een gezin met mij) ben ik nu kwijt, en dat doet echt deugd. Wil ik wel een man die op zijn 40 en na 2 jaar nog niet volmondig ja kan zeggen tegen onze relatie, eender welke relatie? Mijn hart wil opnieuw beginnen maar dan gaat de onzekerheid dubbel en dik terugkomen, want hij heeft niet bepaald bewezen dat hij een standvastige, evenwichtige man is, in tegendeel. Zolang hij niet kan praten over zijn gevoelens, zolang hij het verleden niet achter zich kan laten, zolang hij geen knopen kan doorhakken... zal hij blijven weglopen ... en wil ik hem niet terug.

Ik hoop eigenlijk dat hij mij niet gaat vragen of ik het nog eens wil proberen. Hij heeft het met mij uitgemaakt, hij heeft mij aan de kant gezet, hij moet nu maar bij zijn besluit blijven en er mij niet mee opzadelen ... Ik wil gdvdm niet diegene zijn die nu een beslissing moet gaan nemen. Want dan ga ik met hem moeten breken, terwijl ik helemaal niet uit elkaar wou gaan!

Het was niet mijn keuze, het was de jouwe. Jij hebt de keuze gemaakt, hou de keuze nu bij jou!

afbeelding van missbambi

Wat is het moeilijk he...

Laat ze eens nadenken voor ze wat doen, voor ze wat beslissen wat van invloed is op jou. Ben je net aan het idee gewend, krijg je weer zoiets. Niemand kan die keuze voor jou maken, maar je verdiend wel iemand die helemaal voor jou gaat... waar je niet op een zijspoor gezet wordt als het even niet uitkomt. Sterkte!

afbeelding van Lovertje85

@Morgain

Ik denk dat je de vraag die je indirect aan ons stelt eigenlijk zelf al beantwoord hebt. Wil jij die relatie nog wel? Begin je niet nu in te zien dat je zonder hem jezelf fijner voelt? In een relatie zijn 2 mensen nodig, dus ook jij hebt hier een zeggenschap in. Je hoeft niet terug die relatie in te gaan omdat hij ermee stopte en jij eigenlijk door had gewild. Hij moet ook beseffen dat hij daardoor misschien zijn kansen bij jou vergooid heeft.

En stel je gaat weer terug naar hem. Is er wat verandert aan de situatie? Heeft hij al gewerkt aan zijn problemen met jou? Hij zal ook dingen aan moeten passen. En ben jij niet als je terug gaat de hele tijd bang dat hij het weer uit zou maken?

Soms is voor jezelf kiezen de beste optie.... En als ik jou zo lees heb jij hem helemaal niet nodig en ben je juist lekker je draai zonder hem aan het vinden!

Meid kies voor jezelf... Hij kan je niet dumpen en terugkomen wanneer hij maar wilt... Jij bent meer waard dan dat!

afbeelding van waterman

Morgain: Hopen dat hij je niet gaat vragen......?

Citaat:

Ik hoop eigenlijk dat hij mij niet gaat vragen of ik het nog eens wil proberen. Hij heeft het met mij uitgemaakt, hij heeft mij aan de kant gezet, hij moet nu maar bij zijn besluit blijven en er mij niet mee opzadelen ... Ik wil gdvdm niet diegene zijn die nu een beslissing moet gaan nemen. Want dan ga ik met hem moeten breken, terwijl ik helemaal niet uit elkaar wou gaan!

Het was niet mijn keuze, het was de jouwe. Jij hebt de keuze gemaakt, hou de keuze nu bij jou!

Hee Morgain, eigenlijk ben ik het wel met Lovertje eens, he.... Eigenlijk heb jij de keuze al WEL gemaakt, lijkt het. Het was niet jouw keuze om uit elkaar te gaan, jij had willen praten voordat het brak, het was allemaal niet jouw keuze. Maar, nu de ware aard van het beestje wat duidelijker is geworden, denk ik dat het belangrijk is om iets meer heft in eigen hand te krijgen.... Eigenlijk doet het er niet toe of hij jou gaat vragen of je het nog een keer wilt proberen. Inderdaad, hij heeft het uitgemaakt, hij bleek niet in staat een aanvaardbare relatie met jou te onderhouden. Jij wilde niet breken! En nu heb jij er geen zin meer in. Is het dan niet ook een beetje tijd om voor jezelf te kiezen? Zoals Lovertje al zegt? Jij hebt er geen zin meer in....

Morgain, zoals altijd: ga voor jezelf zorgen, hoor! Als je hier niet gelukkig van wordt, is dat een heeeeeeel belangrijk signaal! Een signaal om je weer te richten op wat je zelf wilt, en niet meer op of hij weer met moeilijke voorstellen komt.

Sterkte!!!!!

afbeelding van petals

op een van mijn fameuze

op een van mijn fameuze websites die ik in mijn eigen zoektocht heb gevonden, stond de opmerking, en die vind ik voor jou zeker ook relevant: als hij zegt dat hij terug wil komen, en daarbij misschien wel aangeeft nu toch echt te willen veranderen, gaat het dan over HEM of over JOU?

Vraagt hij aan jou hoe jij je voelt, wat jij wil? Of jij hem nog vertrouwt met al zijn gedoe? Hoe jij de dingen nu ziet en hoe jij het wil? Of jij hem eigenlijk wel mist? Wat voor wensen jij hebt en hoe hij daar aan denkt te gaan voldoen? Of is het vanuit hemzelf: IK mis jou, IK wil jou terug? Alleen als hij echt naar jou vraagt, is dat een teken dat hij ook echt inziet wat dit allemaal voor jou betekent en dat hij echt zal moeten veranderen.
Persoonlijk denk ik dat dat lastig gaat worden, dat iemand van 40 met al een heel leven van dit soort patronen, zou gaan veranderen. Zo te lezen ben je zelf wel zo realistisch dat je dat zelf heel goed ziet.

Als je al besluit nog met hem in zee te gaan, zou ik het heeeeel langzaam aan doen, en kijken of hij voor jou die tijd wil nemen, om de dingen echt uit te praten en te zien hoe hij hier tegenover staat. Misschien wel met hulp voor hem. En met voldoende afstand van hem om goed na te denken of dit nou eigenlijk wel is wat je zelf wilt. Je zit gevoelsmatig nog heel erg aan hem vast, logisch, je zou het liefste nu terugrennen. Maar gaat dat werken? Er is eerst afstand nodig om te bekijken of deze relatie eigenlijk nog wel is wat jij wilt. Als jij in je hart al zo twijfelt, of zelfs de keuze hebt gemaakt dat je hem niet wilt, maak jezelf dan eerst sterk genoeg om hem te weerstaan! Neem die afstand voor jezelf.

afbeelding van nicolaatje

wauw morgain, ik zit met open

wauw morgain, ik zit met open mond te lezen. Dat een man van in de 40 nog als een jongetje kan weglopen zodra het te heet onder zijn voeten wordt. En ik had ergens nog een kleine hoop dat mijn ex (nu in zijn twintiger jaren) nog volwassen moet worden, maar zo te lezen kan weglopen een eeuwige (re)actie zijn van iemand.

Jou ex loopt weg en hoeft eigenlijk dus nooit aan zichzelf te werken. Hij loopt weg, praat er niet over en ik denk te lezen dat hij grootste deel van de problemen bij jou neerlegt. Damn, dat is makkelijk, en heel erg lelijk tegenover jou.
Jij verdient zeker beter. En misschien is het een hele lieve man, maar jij bent ontzettend lief voor hem geweest, misschien te lief?

In je vorige blog las ik dat je hem wilde steunen. Misschien steun je hem op dit het beste door hem te confronteren met zijn eigen gedrag, door helemaal niets te doen. Geen energie in stoppen, raakt hij daar even van in de war.
Lastig hoor, ik weet niet of ik ooit zal begrijpen waarom mensen zo weg kunnen lopen van een geliefde?
En hoe daar juist op te reageren...is ook een raadsel.