Misschien zit ik er helemaal naast hoor maar toch even mijn gedachten....
Als ik hoor dat jouw ex met wie je nog een vriendschappelijke band had zelfmoord gepleegd heeft is mijn redenatie dat jullie relatie en huwelijk niet een rustig kabbelend beekje was. Wat zijn problemen ook waren, die moeten hem al jaren parten gespeeld hebben, ergo, jij zat er middenin. Resultaat daarvan is misschien dat je door de jaren heen gewend bent geraakt aan al die emoties, aan problemen, aan problemen oplossen, aan sussen, aan ruzie maken, aan omgaan met heftige gevoelens. Dit is dus verslavend en dat heb ik niet zelf bedacht, je zit gewoon constant op een adrenaline rush.
Heel logisch klinkt dat je na afkicken (toen jullie gescheiden waren en je er niet meer middenin zat) het fijn vond om af en toe alleen te zijn. En gevoelens blootgeven is voor veel mensen sowieso al moeilijk dus als je dan ook nog een geschiedenis hebt.... klinkt vrij normaal eigenlijk.
Waarmee ik kom op mijn eigenlijke punt. Deze man klinkt aardig stabiel zoals je hem beschrijft, lief en vriendelijk, en maakte dat je weer goed ging voelen, euforisch schrijf je dus de oorspronkelijke gevoelens waren er wel. Kan het niet zijn dat je onbewust de rush van je vorige relatie 'mist'? Dat je zo gewend was aan ups en downs dat 'normaal' 'abnormaal' op je overkomt? Heb ooit eens ergens gehoord dat je soms (zeker na een poosje) zin in intimiteit moet máken, dat je de gelegenheid moet creëren zeg maar in plaats van wachten tot het plotseling opvlamt. Hoe meer je zin maakt, hoe meer je zin krijgt, in knuffelen, in zoenen, in vrijen. Het moet voor je huidige vriend ook niet zo leuk zijn zo, dit moet ie echt merken, kán niet anders, het is gewoon kwetsend als iemand van wie je houdt je amper aan wil raken toch? En blijkbaar houdt ie van jou anders was ie allang weggehuppeld, en blijkbaar hou jij van hem anders zat je hier niet he .
Nou vraag ik me af of je dit leest met het idee van; waar heeft die gek het over, of dat je iets herkent. Ik weet het niet, was het gevoel dat bij me opkwam na het lezen van je verhaal. Veel zelf ingevuld ik weet het, maar ik ben toch benieuwd...

Groetjes

hey, jammer dat het op deze manier moest eindigen. Je hebt alles gedaan om haar te houden en het heeft helemaal niks opgebracht! En dat lezen we hier zoveel, maw: liefde is geen werkwoord, het is er of was nooit! Als er liefde is, dan hoef je daar helemaal niks voor te doen. Het is er gewoon en alles wat je voor de ander doet komt niet over als werken. Vanaf het moment, dat je bewust aan je relatie moet werken, is het beter om salu te zeggen. De waarheid is veel mooier dan de droom, tenzij je vasthoudt aan de droom. Ik zeg ook niet graag 'sterkte', omdat het dan lijkt, alsof je iets heel ergs meemaakt. Niks kan meer pijn doen dan valse liefde! Je had sterkte nodig toen je aan de relatie begon, maar nu ben je er vanaf, dus wens ik je inzicht en dankbaarheid. grtjes

Ik zou graag reageren op wat hij hier geschreven heeft en op de reacties vd mensen .De laatste tijd ging het echt nie meer,vaak discussies er werde dingen gezegd die kwetsten en hij zelf begon door deze relatie ook gefrustreerd te geraken dit uitte zich ook in bepaalde momenten maar hij weet waarover ik het heb en het is niet mijn bedoeling hier al de mindere dingen te vertellen.Ik voelde mij er langzaam aan ook nie meer goe bij,omdat ik voelde dat hij zich ook nie meer goe voelde.Hij wou zelf ook stoppen maar kon het nie zeggen omdat hij naar zijn gevoel keek voor mij maar met zijn verstand wist hij het wel.Dit doet voor mij ook pijn en ik vind het triest maar ik probeer gewoon realistisch te zijn.Hij ei er is geen passie ts ons,we zoenen niet,de seks is ook nie wat het moet zijn en inderdaad al wat hij zei klopte dus vond ik het voor beiden beter te stoppen hoe jammer het ook is vooral voor mijn zoon.Ik begrijp zijn kwaadheid en verdriet want hij denkt dat het mij allemaal niks doet.Zijn woorden hebben mij diep gekwetst,zoals hij zich gekwetest voelt omdat er ts ons meer vriendschap dan liefde was.Ik doe dit alles niet express en hij heeft hier inderdaad heel veel gedaan en bekostigt maar ik heb hem daarvoor niet gebruikt en ik zal alles afbetalen v meubels waar ik reeds 3 maand al mee bezig ben.Ik ben hem dankbaar voor dit alles maar moeten we dan zo de relatie verder zetten,hij mist liefde bij mij,hij mist passie,hij mist knuffels enz dan heeft dit toch geen zin.Dit alles is nooit mijn bedoeling geweest maar ik weet niet meer wat liefde is daarom ga ik nu ook in therapie om te weten wat er mis is met mij.Het SPIJT mij echt daty hij zich gebruikt voelt,dit is niet zo maar hij gelooft niks meer van wa ik zeg .Ik hoop alleen dat alles vreedzaam zal verlopen,elkaar verwijten doe ik nie en ik hoop dat we met tijd gewwon vrienden k blijven.De mensen die gereageerd hebben dank daarvoor,ik hoop dat jullie ons beiden begrijpen en hoop dat jullie hem kunnen steunen in zijn verdriet.Ik hoop dat hij erover geraakt want hij is een goeie man,alleen was de liefde aan mijn kant nie sterk genoeg en dat spijt me,ik had het ook liever anders gezien.