Gelukkig kwam ik deze site tegen. Het helpt dat ik weet dat ik niet de enige ben die last heeft van enorm liefdesverdriet, en er maar niet uit lijkt te komen. Hoewel ik langzaam in begin te zien dat mijn ex en ik niet bij elkaar pasten, begin ik steeds heviger aan mezelf te twijfelen. De relatie heeft ontzettend diepe wonden achtergelaten, die nogsteeds niet dicht zijn, en de littekens zullen ook wel lelijk zijn. Het complete verhaal is te lang/complex om nu op de site te vertellen.

Ik heb een relatie van 8 mnd gehad en inmiddels is het 3 mnd over. We waren elkaars eerste echte relatie. Ik heb altijd in de liefde geloofd in de zin dat één moment met je partner de dag weer helemaal goed maakt, dat je lief en leed met elkaar deelt, je er voor elkaar bent als de ander zich slecht voelt (en natuurlijk ook goed voelt) en je het leuk vindt samen dingen te ondernemen. Min of meer de liedjes van Guus Meeuwis. Voor mij was de periode dat we samen waren ook het beleven van deze liedjes. Ik kreeg alleen steeds meer het gevoel dat het maar van één kant kwam. Hoewel hij keer op zei dat hij veel van me hield en me niet kwijt wilde, bleef hij me wegduwen.

Uiteindelijk heeft de relatie me stuk gemaakt, en twijfel ik er enorm aan of ik wel een juist beeld van liefde heb. Ik weet dat ik een romanticus ben, maar ben ik de enige? De pure liefde die ik net beschreef, bestaat die wel? Is het niet zo dat je graag bij elkaar wilt zijn? Toen mijn ex en ik nog samen waren blies hij me 9 van de 10 keer af als ik vroeg of we iets samen zouden doen met de woorden: "Er is ook voetbal op tv!" of hardlopen, wielrennen, schaatsen, dart, poker, tennis, hockey, Paul de Leeuw, Koefnoen, X-factor enz. Of anders was hij wel met zijn vrienden uit, eten met huisgenoten, pokeren met vrienden, pokeren met huisgenoten etc en wilde hij tijd voor zichzelf hebben. Ben ik gek dat bij mij mijn partner op de eerste plaats komt? Natuurlijk komt studie/werk voor, en mogelijk grote hobbies en mogen vrienden niet verwaarloosd worden, maar is het gek dat ik niet tevreden ben met het gevoel dat ik onder aan het lijstje sta van TV, vrienden en huisgenoten?

Af en toe heb ik nog conact met mij ex, en elke keer als we spreken geeft hij me het idee dat ik een verkeerd beeld heb/te veeleisend ben. Is dat zo? Bestaat echte liefde niet? Eis ik echt te veel?
Hem niet meer zien is niet mogelijk, aangezien hij goede vrienden is met een huisgenoot van me (via die huisgenoot heb ik hem leren kennen).