Zaterdag 10 juli ging ik de stad in om nieuwe slippers te kopen voor de vakantie. Mijn vriend en ik zouden die zaterdag erop naar Turkije gaan. 's Avonds onder het eten zei hij een einde aan de relatie te willen maken, omdat we niet bij elkaar passen en ik niet over mijn gevoelens kan praten. Die maandag daarop is hij vertrokken en heeft mij achtergelaten in ons vertrouwde huisje waar alles mij aan hem herinnert. Van de eerste plant die ik van hem kreeg tot aan het beeldje in de kast. Alles samen zorgvuldig uitgekozen. Ik was helemaal over mijn toeren, maar ik moest hem met rust laten. Toch een paar keer hysterisch aan de lijn gehangen natuurlijk, waardoor hij mij alleen nog als een lastpak zag. Dinsdag vroeg hij of hij even langs kon komen. Graag natuurlijk. Daar kreeg ik de volgende klap te verwerken : hij heeft een nieuwe vriendin!!! Hij wist niet dat hij iemand tegen kon komen die zo hetzelfde is als hij en waar hij gelijk zo'n band mee kan hebben. En het klikte uitstekend. Weer met het verzoek om niet meer te bellen, want ze werden er allebei gek van. Ze wilden ook wel eens een dagje samen weg of rustig op de bank zitten zonder door mij gestoord te worden. Een week nadat hij mij verliet heeft hij dit al aan vrienden van mij verteld. Hoe kan je binnen een week alweer een relatie hebben? Hij zei altijd : als het misgaat tussen ons wil ik nooit meer een relatie. En dan met een vrouw die ook net bij haar vriend weg is na 14 jaar! Ik ben een bonk zenuwen en kan niet meer eten en slapen of me ergens op concentreren. En dan zegt hij dat ik alleen maar aan mezelf denk en dat ik ook aan hem moet denken, want hij heeft voor zijn geluk gekozen. Ik zal hem nooit meer zien als alle spullen weg zijn. Ik ben mijn allerliefste en beste vriend kwijt.