Hallo allemaal,

Graag wil ik mijn verhaal met jullie delen. Het was een korte maar heftige relatie (7 maanden) maar geloof me ik heb deze maanden als jaren ervaren. Omdat het afsluiten van deze relatie heel bijzonder voor mij was, zou ik deze graag wat specifieker met jullie willen delen.

De verliefdheid, het begin van alles..

8 maanden geleden leerde ik haar kennen via mijn werk. Ik werkte op de Backoffice administratie van een bedrijf dat digitale televisie leverde aan de grote kabelmaatschappijen. Daar alle diensten over werden genomen, kwam ik en nog 45 collega's op de schopstoel te zitten. In die periode had ik heel veel tijd om contacten te leggen. Zo kwam ik haar dan ook tegen. Vanaf het eerst telefoontje was ik al stiekem gek op haar. Ik heb zelfs bewijs want na dat telefoontje moest mijn collega lachen vanwege de grote glimlach op mijn mond. Zij zat ongeveer in dezelfde situatie, want haar contract werd ook niet verlengt. Dus we hadden eigenlijk tijd zat om in de baas zn tijd elkaar goed te leren kennen. We hebben het ook uitgebreid gedaan, want toen ik mijn mailbox leegte telde ik 1200 mailtjes die ik naar haar had verstuurd in die periode (schaam). Maar ja, je raadt het al, we begonnen naar elkaar te verlangen en al gauw zaten we uren aan de telefoon. Wat was het heerlijk zeg die tijd. Ik had namelijk vier jaar geen relatie meer gehad. Waarschijnlijk teveel liefdesverdriet van mijn vorige verbroken relatie en helaas had ik deze site toen nog niet ondekt. Maar goed, het verlangen werd alleen maar sterker en ik besloot haar op te zoeken. Wow, wat was ik zenuwachtig. Ik kende haar eigenlijk heel erg goed, maar ik had haar nooit ontmoet. Mijn hart bonkte in mijn keel op weg naar haar. De twijfels kwamen naar boven, zou ze me wel leuk vinden? Zou ik haar wel leuk vinden? Maar toen ik haar eenmaal zag staan verdwenen die twijfels als sneeuw voor de zon. Blijkbaar was ik zo gespannen geweest, want toen ik eenmaal bij haar in haar woonkamer stond, begon ik te stotteren, hakkelen en kon ik alleen maar glimlachen op haar vragen. We hebben die avond dan ook alleen maar geknuffeld en gezoend. Tja, we hadden al zoveel gezegd over de mail en telefoon. Wat voor een avondje gepland was gepland, werd al gauw omgezet in een dagje en ja hoor, ik bleef toch maar heel het weekend tot aan maandagochtend. En wat daarop volgde was natuurlijk te verwachten, ik kwam veel te laat op mijn werk. Mijn manager wilde me nog op mijn klote geven, maar toen ie eenmaal mijn bigsmile zag, wilde ie mijn roes niet verpesten en hield ie maar zijn mond. Na weekenden met haar te hebben doorgebracht, begonnen we eigenlijk naar meer te verlangen. Onze liefde was te mooi en de verliefdheid was zo sterk, we wilden er optimaal van genieten. Ondanks alle goede raad en ondanks mijn eigen geweten besloot ik na 2 maanden bij haar in te trekken. De afstand werd me toch teveel, ik wilde gewoon bij haar zijn. Ik verliet huis, haard en vrienden om er iets heel moois van te maken.

Haar verhaal..

Om dit verhaal niet te lang te maken stop ik te vertellen over onze relatie samen. Want wat eigenlijk te verwachten was gebeurde dan ook. We begonnen ruzies en ellenlange discussies te krijgen. Om een beter beeld te schetsen zal ik maar iets te vertellen over haar achtergrond. Mijn ex
had voordat ze iets met mij begon een lange relatie achter de rug. Deze relatie bleek niet helemaal jofel te zijn en het was voor haar dan ook heel erg wennen om nu iemand te krijgen die haar in het zonnetje zette (zo ben ik nu eenmaal, volgens de MDI test werd mijn persoonlijkheid omschreven als "Helper, iemand die anderen graag helpt en daar zijn geluk uithaalt al moet ie zelfs zichzelf daarvoor opzij zetten) Tevens had ze aardig wat meegemaakt in met haar famillie in een tijdsbestek van 5 jaar. (Ouders gescheiden, drank, vader kreeg uiteindelijk het Korsokov syndroom, opa die belangrijk voor haar was overleed tijdens onze relatie aan longkanker, zusje dat vaak in de problemen kwam enz) Kortom, ik ging mijzelf opzij zetten om haar de kans te geven dit allemaal te kunnen verwerken.

Dit resulteerde uiteindelijk in heel veel discussies. Discussies weren uiteindelijk ruzies, want we communiceerden langs elkaar heen en uiteindelijk op een donkere dag besloot ze er een punt achter te zetten. Een gegeven was wel, maandag maakte ze er een punt achter en die donderdag daarop had ik een tweede gesprek van een belangrijke sollicitatie. Met al mijn moed bij elkaar geschraapt, ging ik naar het gesprek en jawel hoor, ik kreeg die baan. Wat een achtbaan van emoties, zeg!! Maar daar stond ik, met al mijn spullen, in de war van emoties en hopeloos gebroken. Gelukkig kon ik bij mijn broer terecht en heb ik lang met hem kunnen praten. Na een lang gesprek, voelde ik me heel erg sterk en kwam ik tot de conclusie dat ik deze mooie heftige relatie niet zo af wilde sluiten als de gemiddelde relaties die standaard gepaard gaan met ruzies. Door al die ballast was ze gewoon niet toe aan een relatie, maar ik wilde wel voorkomen dat ze ging denken dat we mogelijk niet bij elkaar pasten. Want dat is wat ik altijd zal blijven verdedigen. We hadden geen eerlijke kans gekregen om elkaar op een rustige manier elkaar beter te leren kennen.

De afsluiting (of het begin?)..

Ik had van mijn broer een boedha gekregen toen ie op vakantie was geweest in Bali. Voor de mensen die het nog niet weten een boedha moet je krijgen en dit cadeau staat voor geluk. Daar ik al een boedha had en ik wist dat zij er nog geen had besloot ik deze voor haar te kopen. Ik had met haar afgesproken om woensdag langs te komen, zodat we alles op een juiste manier konden uitpraten. Die woensdag liep ik door de stad. Het regende en ik voelde me zo belabberd. Totdat ik op een winkeltje stuitte en waar ik boedha's in de etalage zag staan. De man achter de balie was heel vriendelijk en hielp me met het uitzoeken van een boedha. Hij vertelde erbij dat je een boedha moet geven die jou het meeste aanspreekt. Jullie moeten weten dat de meeste boedha's of van steen of van een metaal zijn gemaakt. En de meeste boedha's stralen eigenlijk iets gemeens uit. Doch zag ik opeens een boedha van bamboe staan. Hij was ook iets anders vormgegeven waardoor ie iets ondeugends uitstraalde. Daar ik toch wel iets ondeugends in me heb vond ik deze wel bij me passen en besloot ik deze voor haar te kopen. Doch besloot ik wat verder te snuffelen en mijn oog viel op een beeldje wat ook bij mijn broer in zijn huis stond en waar mijn ex ooit gefascineerd naar had staan kijken. De verkoper vertelde dat dit een Indonesische boedha was. Dit beeldje is van hout en je moet het zien als een man die in elkaar gedoken zit met de handen voor de ogen. Het verhaal van deze boedha luidde: Dit is Yoghi man, en hij huilt om het leed van de wereld. Als je over hem aait zal ie je zorgen van je afnemen en je verlegenheid zal verminderen. En als je hem bij de deur zet, zal ie het kwaad buiten de deur houden. Maar het mooiste van dit beeeldje is dat, wanneer je hem een kwartslag kantelt zie je een vrolijk gezicht op zijn rug. En wanneer je hem nog een kwartslag kantelt zie je de vorm van een mensenhart. Ik was zo enthousiast over dit gegeven, dat ik besloot ook dit beeldje als cadeau te doen. Die dag ervoor had ik haar al een gedicht geschreven. Dus bepakt met twee cadeaus en een gedicht ging ik die avond naar haar toe. (Het leek wel pakjesavond, he) Na een warme omhelzing liet ik haar zitten en gaf ik haar als eerst mijn gedicht:

T.N.J.S.

Teveel kijken naar de druppels op die hete plaat
Het lange hopen dat het ooit wel weer beter gaat
Stiekem hoopte ik ook op betere tijden,
maar zware stormen zijn nou eenmaal niet te vermijden Begrijp me goed er zat geen kwaad achter mijn daden,
maar sommige struikelblokken waren gewoon te beladen
Is dit het einde, is dit het begin? Ik wil het eigenlijk niet weten,
maar geloof me lieverd, ik heb jouw nooit echt iets verweten
Helaas mocht onze droom niet zo wezen,
maar dat we iets moois haden is toch wel bewezen?
Kortom, wees trots op het mooie en laat het vervelende schieten,
want het leven is veel te kort om niet te genieten
Tot slot, mijn hart is niet met haat gevuld
Hou je haaks en tis niet jouw schuld!

Daarna gaf ik haar de bamboeboedha met de vermelding: Vanaf dit moment kan ik jou het geluk niet geven die je wel hebt verdiend. Ik hoop dat dit beeldje het wel zal geven, zodat ik toch indirect heb bijgedragen aan je verdere geluk. Daarna gaf ik haar de Yoghi-boedha en met de vermelding: Vanaf dit moment kan ik niet de zorgen van je wegnemen of het mogelijk kwaad buiten de deur houden, maar ik hoop dat dit beeldje het wel voor mij zal doen. Ik vertelde haar dat ze het beeldje een halfslag moest draaien en toen zei ik tegen haar: kheb tijdnes onze relatie alles met mijn hart gedaan om je alle warmte en liefde te geven die je verdiende, hier heb je mijn hart in de vorm van dit beeldje en ik hoop dat dit hart mijn acties zal voortzetten. Je blijft altijd mijn speciaaltje. Daarna moest ze intens huilen.

Nu zullen jullie wel je wel afvragen waarom staat er als titel tussen wal en schip. Ik ben nu op een punt dat ze alle contact met mij heeft verbroken, en ik weet niet wat ik nu moet doen. Eigenlijk weet ik het wel, en dat is verdergaan, maar ik weet van mezelf dat ik uit zelfbescherming dit verhaal zal afsluiten en diep in mijn hart wil ik dit nog niet.

Zo, dat lucht best op om alles op te schrijven en raad iedereen dan ook als ze het nog niet hebben gedaan, om dit dan ook te doen. Tevens hoop ik dat mijn verhaal mensen kan helpen, maar bovenal wil ik eigenlijk ook laten zien dat wanneer je een leuke relatie hebt gehad en je komt tot het besluit om er een einde aan te maken, dat je de relatie best op een fatsoenlijke manier kan afsluiten. Je hebt toch van elkaar gehouden, waarom moet het dan zo vaak met ruzie gepaard gaan? Geloof me, het heeft me heel erg geholpen om dit vervelende moment in mijn leven een plekje te geven.

Hey, ik ga nu echt stoppen want mijn kootjes beginnen te verzuren. Heel veel sterkte iedereen!! En als ik ingelogd ben, sta ik altijd open voor een babbel.

Cheers
Kimmie