Nou, Laura, ik heb best nog geduld met je, hoor. En dat hij dat zo stelt, tja, leuk is dat, maar zo werkt het gewoon niet. Misschien wel als dit jaren geleden al was gebeurd en jullie nog niet zoveel bagage zouden hebben gehad. Maar mijn god, je hebt eigenlijk al 11 jaar geduld met hem, je hebt altijd meer gegeven dan gekregen en als hij dan die tijd heeft gehad voor zichzelf, is hij weer terug op het niveau van wat voor hem normaal is om te geven, maar wat volgens onze maatstaven helaas niet afdoende is.
Ik snap dat je hoop je parten speelt, maar ik denk dat je het zelf al aangeeft, je trekt aan een dood paard.
Houd er ook rekening mee dat jij nog steeds een nut voor hem hebt op korte termijn, die hoorzitting. Weet niet hoe serieus je dit soort dingen nog moet nemen van hem....

Dank voor jullie reactie's (Zana fijn weer iets van je te horen). Jullie hebben gelijk, ik heb genoeg in hem geinfesteerd en vandaar ook dat "symbolische" gebaar van die trouwring, ik wil daarmee aangeven, dat ik nu ook mijn vrijheid terug heb, zolang hij niet meer kan geven dan dit. Pas als hij zich realiseert hoe hij nu bezig is en echt wil veranderen, dan zal hij opnieuw met me moeten trouwen. De hamvraag is dan natuurlijk wel of ik dat dan nog wil en dat heb ik er ook bijgezegd, ik ga niet thuis op de bank zitten wachten....bovendien, ik zou ubehaubt nooit meer met iemand willen trouwen, het was puur het gevoel van de ring terug betekent letterlijk mijn vrijheid terug, zonder dat hij zich daar nog mee mag bemoeien. En dan nog alle vrijheden die ik me nu permiteer sta ik niet meer af.
Ik begin ook steeds meer de voordelen van zijn afwezigheid te zien, zoals onlangs met oud en nieuw, en wat je zegt Miss D. hij heeft me op korte termijn weer nodig voor die hoorzitting en dat zou er best mee te maken kunnen hebben.
Wordt vervolgd vrees ik.....
liefs Laura