traan

afbeelding van Gast

Deze dagen zijn toch wel erg moeilijk merk ik, hoef maar bepaalde muziek te horen, of daar komen de tranen al weer. Denkend, wat er allemaal fout is gegaan, wat ik fout heb gedaan, waarom dit allemaal is gebeurt.
Kan dan ook niet meer stoppen met huilen.
Dan dacht je dat je alles wel had gehad, maar helaas, het is ook niet dat ik hem echt mis, maar meer het echte besef, wat me het afgelopen jaar allemaal is overkomen en vooral het waarom.
Krijg daar geen antwoord, dat weet ik wel en miss is het ook wel een beetje zelfmedelij, weet niet.
1 januari, begint het nieuwe jaar, heel stoer zeg ik kom maar op, maar eigenlijk vind het eng, miss wel bang voor wat dat jaar zal brengen.
Vandaag maar gewoon nemen zoals het is en zoals het komt.
Morgen schijnt miss de zon wel weer.

afbeelding van blauwezon

@ lieve47

Een knuffel voor jou! Pfff...wat is ldvd toch rot he!

Maar nu wil je het vast niet horen...maar weet echt dat het over een tijd beter met je zal gaan!
We moeten/gaan hier allemaal doorheen. Die steek in je hart, die pijn, die gedachten van had ik maar..

Mij hielp het erg om ook wat over ldvd te lezen..het gaf mij een soort rust van hoe verdrietig ik ook ben, je komt er echt een keer uit...Waarschijnlijk langzamer dan je dacht..maar ook jij komt er wel! Echt!

Heb je de blog van Quasimodo al gelezen? http://www.ldvd.nl/links-informatie-over-liefdesverdriet-versie2-26-12-2011

Pas goed op jezelf! Dat je jezelf niet in je verdriet verdrinkt! Probeer afleiding te zoeken!

afbeelding van Lieve47

@blauwezon

Dank je voor je reactie,
Het stomme is dat ik negen van de 10 dagen nergens geen last van heb, maar nu met deze dagen, ben ik gewoon zo, zou haast zeggen labiel.
Even weer zo'n terugval moment, terwijl ik het eigenlijk best heel fijn heb op dit moment.
Dan ben ik blij met deze site, omdat vrienden en familie, nu wel zo iets hebben "het gaat toch goed nu met jou??" Kan het weer even van me afschrijven en daarmee weer een beetje relativeren.
Even een virtuele knuffel die dan zo veel doet dank je

liefs van mij

afbeelding van blauwezon

@ lieve47

Ik ken het gevoel helemaal! En met mijn vrienden is het hetzelfde! En het is ergens ook maar goed dat zij deze reactie hebben....als zij alleen maar begrip zouden hebben en zouden bevestigen hoe erg het is, dan kun je er denk ik ook in blijven hangen.

Maar die dipjes heb ik ook. Alsof je in een achtbaan zit..dan stijg je weer een paar dagen, gaat het goed..en dan vlieg je zo weer de diepte in en ga je over de kop. Ik huil dan ook veel. Een soort machteloosheid:waarom kan iets dat zo goed voelt niet doorgaan..Ik mis hem dan zo..gewoon alles aan hem..bij hem zijn..Pfff..

maar daar moeten we doorheen! En er zal ooit een dag komen, dat het die 10 dagen goed gaat en 20 dagen en uiteindelijk 365 dagen...maar daar zijn we nog niet! We moeten deze achtbaan nog uitzitten...maar we komen echt een keer op onze bestemming, waar er weer rust is in ons hart en hoofd. (Pfff..maar het gaat soms wel tergend langzaam...)