Lieve mensen,

Ik ben hier nu zo aan het rondkijken op deze site en internet. Ik vroeg me af, zijn er ook verhalen die wel goed uitlopen met het terugkrijgen van je ex. Ik neem aan als er liefde was dan kan die liefde terug komen of het is nooit weggeweest.

Ik heb een aantal maanden een relatie gehad. Sinds afgelopen zaterdag is dat over. Niet om mijn relatie te romantiseren, maar het was een fijne leuke relatie. Veel ondernomen met elkaar, veel gelachen. En ja inderdaad 1-2 keer even een moeilijk momentje gehad waarbij de laatste afgelopen vrijdag was. Ruzie gekregen, woorden wisseling gehad.

Mijn ex heeft een gebruiksaanwijzing (welke ex nou niet ) maar in iedergeval de mijne heeft momenten dat ze dus heel chagerijnig op kan staan of als er iets vervelends gebeurd, dat ze dus tegen alles en iedereen (figuurlijk) aantrapt.
Collega's, vriendinnen en uiteraard moi.

Dit had ik vorige maand ondervonden. Ze had een sms fout begrepen en vond me een dramatisch doen. Het werd van kwaad tot erger en ze zei ineens dat het niet goed meer aanvoelde. Vreemd, terwijl er helemaal geen spanning was en alles liep heerlijk en vrolijk. Van haar kant meer dan van mij zelfs.
Belde haar op en zei ik laat je wel even met rust want volgens mij ben je geëriteerd. Vond ze goed en die week aantal smsjes heen en weer gestuurd (1 op dag). Totdat ik zaterdag er eigenlijk wel zat van was, ik wou een normale gezellige leuke relatie (ups and downs) maar geen drama relatie.
Ik smsde haar, ze moest maar een keus maken van wat ze nu wou. Graag of niet en daarmee klaar. Mevrouw stuurde terug dat ze mij miste en alles was weer koek en ei.

Tot afgelopen vrijdag, we hadden afgesproken en het werd later want ze ging eerst even eten samen met een vriendin.
Bij die vriendin smsde ze mij dat ze slecht nieuws had gekregen van haar ouders en dat die om half 10 bij haar langs kwamen. Ik zei dat ik dan wel rond een uur of half 11 bij haar zou wezen.
(ter informatie: ik woon in Alkmaar en zij in Rotterdam)

Ik was al een beetje in de stress omdat ik weet als er iets niet meezit dat ze best heftig kan reageren erop. Maar goed, ik er heen. Bleek dus dat haar tante ongeneeslijk ziek is. Geen leuk nieuws dus ik snapte de situatie. Haar ouders gingen naar haar huis en was dus even met haar aan het praten.
Toen kwam de irritatie en de chagerijnheid naar boven. Ze had een kort lontje en we kregen ruzie. Hele avond boos en boos naar bed.
Volgende ochtend, ik wou naar huis. Er voelde een spanning en ik wist dat nu praten geen zin had. Ik kleedde me aan en pakte mijn spullen. Ik zei nog: wil je er over praten? NEE! zei ze. Ik ben er klaar mee.
Goed, zei ik. Dan ga ik en ik ben de deur uitgelopen.

Eenmaal in de trein begon ze te smsen.
We passen niet bij elkaar.
Mijn reactie (poging tot lijmen): lieve schat, na een ruzie en meteen de handdoek in ring gooien is wel erg zwak vind je niet? We hebben al maanden leuk contact, wat overigens heel sterk van jouw kant af komt. Smsen, facebook en bellen. Elke week loop je vragen of ik eerder naar je toe kan komen omdat je me mist. En nu opeens omdat je vervelend nieuws heb gekregen en ruzie met mij hebt gehad, geef je het op?

Haar reactie:
Ik ben gewoon niet meer verliefd. Hoe graag ik het ook zou willen.

Mijn reactie daarop (hoofd koelhouden en accepteren): ok, nou in iedergeval heb ik fijne tijd samen met je gehad, thanks daarvoor!.

En ze stuurde terug: jij ook bedankt! en verander nu mijn status op fb (maar ik was haar al voor)

Ze heeft me gelijk ook van haar facebook afgehaald (kinderachtig, maar goed) en die avond kreeg ik nog een sms: P sorry heb je nooit pijn willen doen kus

Kortom nu is het officieel 2 dagen uit. Ik beschrijf nu 1 miscommunicatie en 1 ruzie, de rest van de tijd SUPER veel lol gehad met elkaar. Goed kunnen praten. Weekendjes weg, maar ook heerlijk thuis gebleven en samen leuke avondjes gehad.

De positieve dingen overheersen meer als de negatieve dingen. Ik was haar eerste relatie weer sinds tijden (ze had een tijd lang met een jongen uit alkmaar gehad en hier gewoond ook, maar dat liep fout af en ze was beschadigd daardoor)
1,5 jaar later kwam ze mij tegen. En nu naar een aantal maanden, wat ik dacht wat goed liep, is het uit.

Sta je dan.. In de war... hopen op dat ze mij gaat missen. Maar ja, het is lastig. Dit is niet de eerste keer dat ik liefdesverdriet meemaak, maar wel echt dus had van "dit gaat goed en is niks aan de hand".

Als ik op internet rondkijk zijn het vooral negatieve verhalen wat ik lees. Ex moet je laten gaan enzo. Ik heb juist het idee dat je met een ex meer kans op herstel hebt dan dat je opnieuw in een relatie gooit.

Voor mij is het nu afwachten wat ze doet. Misschien bedenkt ze zich maar misschien ook niet. Ik moet door, maar wil haar erbij. Raar eigenlijk he? liefde.