Goh, ik was me er al enigszins van bewust, maar nu helemaal: ik heb 0 gevoel meer voor mijn ex. Zoals hij mij behandeld heeft en iedereen besodemieterd, dat is in mijn ogen onaanvaardbaar.
Zoals sommigen wel weten krijg ik nog geld van mijn ex. Niet dat ik denk het nog te krijgen, maar ja wil het er ook niet zo bij laten zitten.
Dus hem vanmiddag maar weer eens opgebeld. En uiteraard nu het gesprek opgenomen op tape.
Ik: kunnen we nog even rustig even praten over mijn geld, want ik wil daar wel wat over weten
Hij: Ja dat kan, maar nu niet
(dat heb ik genegeerd want dat soort dingen zegt hij standaard)
Ik: Waneer krijg ik mijn geld?
Hij: je hebt tot de 20ste gegeven en ik denk dat ik dan al failliet ben
(zielig doen uiteraard. Maar dat negeer ik inmmiddels ook)
Ik: Ja, maar het is mijn geld en ik wil ook heel graag op vakantie.
Hij: T ik doe mijn best
Ik: ja ik wil toch dat je meer doet dan dat. Dus geld opzij zetten en overmaken.
Hij: het is geen kwestie van opzij zetten wat ik niet heb. Ik zit mijn klanten achter de broek, want ik had er al lang van af willen zijn.

Toen hield opnameding van foon er mee op.
Daarna haalde ik nog aan dat hij ticket had betaald voor die A. Hij zei nog iets van op onzinnige vragen krijg je onzinnige antwoorden, dat ik dat al vaker had uitgelokt. Ik zei dat hij toch niet kon ontkennen dat hij dat ticket had betaald voor haar. Toen hij nog over dat dat belastingtechnisch was en dat dat al terug was betaald.

Daarna vroeg ik nog waarom hij er zo'n heel toneelstuk van had gemaakt. En toen hing hij op.

Ik voel niks, geen woede, natuurlijk geen medelijden. Hij zit maar zielig te doen naar mij toe. Ondertussen verhalen tegen zijn exvrouw over trouwen etc.

Verrassend is trouwens wel dat hij zo uit zijn hoofd wist te zeggen dat ik hem tot de 20ste gegeven had.
Dat had ik dan weer niet verwacht, ik had verwacht dat hij het totaal naast zich neer zou leggen.

Ik heb uiteraard deze audiotrack op diverse plekken bewaard.
Mail naar hem gestuurd dat als ik 20ste niks heb, ik juridische stappen ga nemen. Verder ook niets, geen emoties helemaal niks.
Heb hem niks meer te melden.
Gevoel kan dus echt dood gaan. Niet iets wat ik nastreef, totaal niet. Maar ik ben hier wel gelukkiger mee dan dat ik me nog afhankelijk van hem zou voelen. Dat geld is een principekwestie. Ik werk daarvoor en daar hoeft hij niet mee aan de haal te gaan.

Er zijn gewoon zoveel betere mannen op deze aardbol... gelukkig ben ik dat gevoel niet kwijt!