hoorde net dit liedje en kon me niet inhouden...
zo mooi verwoord... doet me beseffen dat ik nog wat tijd ga nodig hebben om over haar te geraken...
ben begonnen aan het pad nr het einde vd lange tunnel en ga dat blijven volgen, het verdriet zal ooit wel vervagen hoop ik, mr dit liedje... als ik dit ooit kan beluisteren zonder tranen dan weet ik dat ik ben waar ik nu hoop ooit te geraken...

(let niet op de beelden, vond geen andere versie waar Bob Dylan het zelf zingt)