even een samenvatting van de afgelopen tijd.

Ik weet het niet.. We hadden een relatie van 3jaar, alles leek zo mooi en ging gewoon perfect. Tot aan de einde van de school vakantie, ze zal het druk hebben met haar school, en had weinig tijd voor mij. Ze wou mij dat niet aan doen en wou uit elkaar gaan. Daarbij kwam ook nog is de bekende no-contact-rule.. Ik kon dat niet begrijpen, dat ze me dumpte voor me school. Ik dus maar zeuren, zeuren en nog is zeuren. Nooit gescholden, atlijd vriendelijk en met respect behandeld. Op een duur besefte ik het. Ze hebt het druk, en ze wilt me vergeten. Zij had het ook zwaar. Ik besloot om haar toen ook met rust te laten. 2 maanden later, stond ze weer voor me deur. Ze kon er niet tegen en wou me terug. Ik was toen happy, en heb niet goed nagedacht over mijn beslissing. 2weken weer beetje contact gehad, maar altijd in me achterhoofd gehad ''wat als het zo weer mis gaat?'' Ik wou niet weer opnieuw aan het proces beginnen. Ik heb het haar geprobeerd duidelijk te maken dat ik tijd nodig had om er rustig over na te denken. 2weken, ik was klaar om over nieuw te beginnen. ik mailde haar, en legde het haar uit. Met antwoord, IK BEN ER KLAAR MEE EN LAAT ME MET RUST. Ik begrijpte het weer niet, en zeikte weer. Dit maal was het niet de aller liefste mails naar elkaar toe. Maar uit eindelijk toch voor mij gevoel weer alles goed gepraat. Maar ze wou der nu echt mee stoppen. Ik heb haar weer met rust gelaten. 1 maand later stuurde ik haar weer een mail met ''alles goed?'' Waarop ik gewoon normaal antwoord kreeg. Toen via hotmail met elkaar gepraat, en zij zal erover na denken of ze het nog een kans wil geven. 2dagen later, had ze haar beslissing genomen. 1 avond over van alles en nog wat gepraat en het voelde voor mij weer zoals vroeger. Ik was dolblij, volgens mij gevoel was zij ook dol bij, maar tegendeel is bewezen. De volgende dag kreeg ik een mail, dat er toch teveel gebeurd is dat we er nu echt definitief mee moeten stoppen. En dat ze zich aan mij zat te ergeren. Ik snapte het niet, waarom zij je het niet toen die avond? Waarom geef je mij die hoop terwijl ik het al zo moeilijk heb.. En toen heb ik haar een mail gestuurd, dat we alles op een rijtje moeten zetten en er rustig over na moeten denken. Maar dat hoefte niet, ze wete het nu zeker. Het is over volgens haar.. Ik wil antwoorden, waarom ergerde je aan mij? Waarop ik nooit een antwoord zult krijgen. Het blijft maar door me hoofd gaan en haar met r.ust laten kan ik niet. Is het nu echt over? Of moeten we elkaar echt even met rust laten? Ik weet het niet.

Ik zit eraan te denken om haar toch een mail te schrijven, over hoe ik erover denk etc. Ik heb de mail al geschreven en luid als volgt:

Lieve ......,

even serieus, we zijn toch geen 10 meer met dit gezeik? Komop telkens weer proberen dan weer niet.. Idd er is veel gebeurt de afgelopen halfjaar. En dat het zo gelopen is is ook mijn schuld door mij gezeik.. En geloof het of niet ik schaam me er best wel voor. Ik weet donders goed dat ik er toch niks mee bereik nouja dit is wss het resultaat.. Ik weet ook dat ik er veelste ver bent gegaan en dat ik rare dingen zei waar ik nu spijt van heb. Ik wou dingen te snel en dacht niet goed na bij wat ik nu eigenlijk wil & voel. Ik wil jou niet dwingen of overhalen tot iets, ookal denk je vast van wel.. Als ik mail doe ik dat niet voor de lol of om jou te kweten.. Ik weet zelf ook niet waarom ik telkens mail.. misschien toch nog hoop? dunno.. Als ik mail maak ik jou kwaad en doe mezelf pijn door jou antwoorden als 'laat me met rust.' Is dat echt het enigste wat je wilt & denkt? Doet het het echt niks met je? Dunno.. Jij zegt niks over wat je wilt, hoe je het wilt en waarom je het wilt.. Ik heb me leven nu op de rails en ben der trots op. Ik mis alleen iets, iets wat niet vervangbaar is en als je het hebt er trots op mag zijn. Ik mis jou, ik mis onze gesprekken en wat we deden. Ik heb wel paar dingen uit onze "Relatie" geleerd, dat ik iemand echt met rust moet laten als die gene erom vraagt. We kunnen alles idd niet vergeten maar wel vergeven wat ik al paar maanden eerder heb gedaan. Het kost nou eenmaal tijd om alles weer normaal te krijgen, en hoop dat je der nog voor open staat zoals mij. Neem je tijd die je nodig hebt en ik hoor het wel. Als dat niet het geval is, wil ik bedanken voor al die tijd wat je in mij gestoken heb (En nu nog) en hoop dat je mij excuses aanvaard. Nathalie, je blijft een bijzonder meisje die ik dan ook nooit zult vergeten. Het gaat je goed X

Versturen of niet? Of iets anders?