Lieve allemaal,
De hele week kreeg ik al weinig wats appjes maar hij had het druk op werk dus ik liet het even zo.
We zouden vandaag afspreken om kerstshopping te doen.
Maar ik voelde al aan dat er iets niet goed zat en ik had gelijk.
Hij kwam na anderhalf uur reiden aan bij mij en ik voelde dat het niet goed zat.
Hij vertelde dat hij het toch niet kon dat hij zich benauwt voelde en dat het gevoel er niet was.
Hij zij dat het hem heel erg spijten en dat het niet aan mij lag maar hij toch inzag dat het zo niet verder kon.
Ik vroeg met hoeveel meiden hij dit probleem had gehad.
Hij zij 2 sinds 6 jaar na het overlijden van zijn ex.
Maar ze waren allemaal heel egoïstisch en dat ben jij niet zij hij.
Ik vroeg wat hij nu ging doen want zoiets los je niet zomaar op ik ben niet de laatse zij ik.
Hij wist het niet en zij dat hij het hopelijk wel had als hij de juiste tegen kwam.
Toch wilde hij de komende tijd maar niet gaan date want hij had daar even geen behoefte gaan.
Hij zij dat als er iets was ik hem altijd kon belle en hij kon begrijpen als ik nu niet de stad met hem wilde ingaan.
Ik had me herpakt en we zijn de stad in gegaan.
Dit was heel gezellig en nadat we alle spullen hadden die we nodig hadden gingne we terug en was het afscheid daar.
Trane rolde over mijn ogen en hij wilde nog een knuffel maar ik kon het echt niet. Dus ik zij tegen hem dat hij maar moest gaan.
Hij wats appte nog dat hij thuis was en dat het hem speet. Ik zij dat ik hem niks verweet.
Ik hou van deze man met heel mijn hart maar ik kan niet vechten als hij het opgeeft.
Ik weet dat hij om me geeft ik weet dat hij diep in zijn hart niets liever zou willen dan met mij samen zijn maar toch kan hij het niet het is zo frustrerend