Ook al is het een hele tijd geleden dat mn ex vriendin het uitmaakte, en ik hier voor het eerst mn hart luchtte, ben ik hier maar weer op deze site om een blog te schrijven...

Ik kom nog regelmatig op deze site om de verhalen van lotgenoten te lezen...

Mijn mening is: als je echt voor iemand voelt, dan gaat je gevoel zomaar niet opeens weg... zoals dat bij mn ex vriendin dus wel was...
In het begin was ik enorm verdrietig, ik had dagelijks jankbuien, en mn omgeving zag ook en merkte ook dat ik niet goed in mn vel zat... ik miste haar ook, ook al duurde onze relatie niet lang, maar ik had er wel andere verwachtingen van.... gewoon het idee, wat ook de waarheid was/is, dat ze me alleen maar wilde omdat ze graag uit huis wilde, wat achteraf nog waar bleek te zijn.. wat ze wel binnen no time voor elkaar kreeg bij haar nieuwe lover...
Ik voel me soms nog wel verdrietig, ook al waren haar gevoelns niet echt, ik mis haar soms nog om me heen.. ook al ging ze meteen op zoek naar een ander toen ze met mij breekte [wat ze ontkende] maakt me zo onwijs kwaad..
Ik had wel eens tegen haar gezegd dat ik mn ruimte nodig heb, dat een relatie moet groeien.. voor haar ging het schijnbaar te langzaam... want ze wilde niets lievers uit huis [waren ook haar woorden toen het net uit was]

Soms denk ik: waarom zou ik nog aan iemand beginnen, relaties zijn tegenwooridg toch niet van lange duur, en je krijgt er alleen maar een hoop verdriet van als het verkeerd gaat...
Mijn ldvd is heel ver gezakt, maar ik heb soms nog wel verdriet, omdat ik teleurgesteld in haar ben, en die tijd wel miste ook al hadden we kort, en zagen we niet elke dag, maar we hadden echt elke dag contact, en dan denk ik: hoe kan je iemand zo dumpen.. en waarom heb je mij nooit gemist...