hoi.

na een paar dagen weg te zijn geweest ben ik er weer.
toen jullie afgelopen zaterdag gezellig ad borrel zaten, was ik een moeilijke stap aan het zetten.. namelijk het beeindigen van mijn complexe,leuke dingen doen, afwacht relatie.
dit was niet alleen moeilijk omdat ik er voor wilde gaan en hij er niet klaar voor was... maar moest los gaan laten uit liefde...

uit liefde voor hem...maar vooral uit liefde voor mezelf..

na een leuke avond samen weg te zijn geweest op vrijdag..het was gezellig geloof me.. drong het zaterdag tot me door: die man heeft nog geen rust. en ik heb eigenlijk ook de hele avond met buikpijn rondgelopen en op mijn tenen..dit wil ik niet meer. met lood in mijn schoenen ben ik zaterdag terug gegaan en heb het gesprek opgezocht.
ik had me 100 dingen voorgenomen om te doen en te zeggen, maar het humeur van mr cool was weer op een dieptepunt...uiteindelijk niet uitgesproken wat ik wilde, maar weer weggegaan met de boodschap van mr cool: ' ik ben met alles en iedereen klaar' ..verdorie nog niet beeindigd en overgeleverd aan de nukken van deze man.. en ja dat doe ik zelf, maar het was al zo verrekte moeilijk..en nu is hij nog diegene die er klaar mee is... hoho ik ook en dat heb ik niet kunnen zeggen. dat is niet de manier van afsluiten..

op zondag dus maar een tweede poging...want afsluiten moest en zou ik zelf doen.. anders kon ik niet verder.
gelukkig kunnen mr cool en ik het goed met elkaar vinden, dus een nieuwe afspraak was zo gemaakt.

en daar was ie dan... de knal..het besef, ja je bent echt klaar... en sterk genoeg om deze stap te zetten en gelukkig volgde toen een prettig gesprek, wat wij eigenlijk al maanden hadden moeten hebben... wat is er nu precies gaande en hoe lossen wij dit op?
mr cool praatte zoals hij nog nooit gepraat had en ik besefte eindelijk en bovenal accepteerde waar ik aan toe was: nergens aan toe..niks.. noppes ..nada.. en na dat besef kwam de opluchting..je hoeft niet meer te wachten want je weet eindelijk waar je aan toe bent..

natuurlijk is dat een verdrietig moment, maar de opluchting is des te groter.
beetje gek, als je met lege handen komt te staan na al dat geinvesteer...maar dat was geinvesteerd op een verkeerde manier.. waarom dan toch die opluchting?

wat denkt mr cool, voor zover dat nog belangrijk is
nou mr cool sprak eindelijk uit, mijn benauwde gevoel na 3 weken is nog niet weg, het lijkt nog te veel op een relatie dus het enige wat ik kan doen om rust te krijgen is om nog meer afstand te nemen.. zijn kop zit zo vol dat hij echt een tijd alleen moet kunnen zijn, een vrij man, zonder rekening houden met anderen en zonder een relatielabel, zijn leven en zaak op orde.
hij is op dit moment gevoelloos en beseft dat hij wel verliefd op me is geweest, maar dat voelde niet goed, op dit moment. hij heeft zijn gevoel willen uitschakelen omdat hij overloopt..ik kan nu niet zeggen wat ik voor je voel want dat benauwt me en wil er niet over nadenken..misschien moet ik opnieuw verliefd worden maar dan op een goede manier.. en ja dat kan binnenkort of over een paar maanden anders zijn.. maar nu gaat het over zijn kind en papa..verder niks.... hoe wij hier ook gaan uitkomen, vrienden, geen vrienden,relatie wat dan ook...geen kristallen bol..dus ja we zullen zien..
de magische woorden : dit ligt niet bij jou...ik had het allemaal anders moeten doen waren voor mij de knop... en die ging om..
wat heb ik gezegd...? en wat voel ik.. en das nog veel belangrijker.

"mr cool, ik ben dit gejojo al langer zat, dan ik dacht.. ik heb ook onrust door dat hele jojo effect en ook ik moet even kiezen voor mezelf. met alle begrip, ik begrijp in welke fase jij nu zit, ik heb dat ook al eens gehad en het enige wat ik kan doen voor jou en voor mezelf, is jou compleet in je sop gaar laten koken. ( tussen ons is dit geen harde taal, dus niet schrikken..) ik heb ook gevoelens voor jou gekregen die ik al maanden onderdruk...dat zou niet moeten.. en ga ik ook niet meer doen. ik denk weleens dat ik spijt heb dat ik er tegen beter weten in, toch aan begonnen ben afgelopen maart, maar dat is een les geweest en neem ik mezelf of jou niet kwalijk... ik ga nu voorlopig even weinig tot niks van me laten horen en wil dat ook van jou... ook dat is de enige manier om erachter te komen voor mezelf welk plekje ik je kan geven. ik ga niet voor minder dan 100% dus deze afstand lijkt mij alleen maar goed... ik moet verder en ga niet meer op je wachten.
oke, ik geloof nog steeds dat wanneer de verliefdheid en de gevoelens bij ons beiden inderdaad zo sterk zijn, we elkaar wel weer terugvinden.... maar de enige manier om daar duidelijkheid in te krijgen is elkaar volledig loslaten. natuurlijk blijf ik als goede vriend voor je klaar staan, maar nu even niet. het klinkt misschien afgezaagd maar zie het als je weet pas wat je hebt totdat je het mist.... en komt dat gemis, dan pas weet ik dat je voor me kunt gaan... maar daar reken ik niet meer op" .

Mr Cool beaamde en zei nog met een zucht: " ik zei toch dat je je niet op je gemak voelde bij de situatie, te veel weggecijferd voor mij "

... ja mr cool je hebt gelijk... en dan nu uit mijn oog en uit mijn hart....misschien is het maar voor even, maar ik ga verder met mijn leven....
( natuurlijk ga ik onze vriendschap wel erg missen.. maar ook dat moet wederzijds zijn... anders hoeft dat ook niet van mij..)

jullie inzicht en inspiratie, hoor ze graag!
wat denken jullie er van? van jullie reacties krijg ik altijd inspiratie en energie..dus hoor ze graag.. x