We zijn weer een tijdje verder na mijn eerste post hier. Het gaat wat beter, maar hebt soms zeer verwarde gevoelens.
Het is moeilijk om geen contact te nemen met haar telkens als ze op msn ofzo online springt, maar ik houd vol, zoals we hebben afgesproken.

Toch was ik gisteren zeer blij, dat ze me zelf aanklikte, om me even te "horen" en te vragen hoe het ging met me. We hebben wat over de algemene dingen gebabbeld, maar het deed goed!

En er zijn zo vele kleine dingen die aan haar doen denken, zoveel spullen met een mooie herrineringen.
Ik probeer niet te veel stilte staan, want dan is het moeilijk.

Wilde dit maar even kwijt