Ik met mijn grote bek steeds... en oké, het gaat inderdaad al wel een stuk beter met mij in vergelijking met week 1 maar toch, het blijft vallen en opstaan. Na een paar prima dagen toch weer behoorlijk bezig met de situatie. Ook al zijn de meeste vragen beantwoord, ik blijf mezelf verwijten niets gedaan te hebben met alle aanwijzingen van haar. Waarom niet gezien dat al het initiatief van mijn kant kwam? Waarom heb ik er nooit op door gevraagd? In feite mag ik mezelf niets verwijten maar doe het toch. Ben ik debet aan het feit dat zij in 5 maanden tijd toch niet het juiste gevoel voor mij heeft gekregen? Had ik meer kunnen doen? Komt het doordat ik wel verliefd op haar geworden ben waardoor ik mijzelf verloor en het voor haar niet meer interessant was? Ging het te makkelijk voor haar? Zucht... Morgen is het 2 weken geleden dat mijn wereldje intortte en ook al probeer ik voor mezelf alles rationeel te bekijken, weinig slapen en eten begint z'n tol te eisen merk ik. Hoe lang ben ik nog naar de k door toedoen van een ander? Had iets gezegd, had gepraat, had het eerder kenbaar gemaakt! Door jou zit ik in deze shit, weer! Kijkend naar jouw verleden van ex-en welke minstens 10 jaar ouder waren was ik inderdaad een buitenbeentje. Misschien zocht je meer een vaderfiguur aangezien je deze zelf nooit gehad hebt. Had mij in het begin maar gelijk aangegeven dat ik nooit deze rol kan vervullen omdat in wel oprecht ben in een gelijkwaardige relatie. Ga maar weer lekker verder in je onrustige zoektocht waarbij je altijd snel overgaat naar iets nieuws. Waarschijnlijk was je mij tijdens de laatste maand al aan het inruilen voor iets nieuws. Had je alweer contacten via internet. Ik had vanaf het begin op mijn hoede moeten zijn gezien je verleden en de wijze waarop wij contacten terwijl je nog in een vorige relatie zat. maar helaas, ik wilde het niet zien. Eigen schuld, uitjanken en resetten. Laat maar, vraag maar niet hoe het met mij gaat want het zal je toch niets doen. Sterker nog, je lacht er enkel maar om en wimpelt het af met "wees blij dast ik het je nu vertel" en "kom, het was pas 5 maanden". Waar was jouw gevoel dan??? Ik voel me gewoon gebruikt!