Gisteravond belde ze. Ze wilde terug alleen zijn, ze had het nodig. Terug afstand, terug alleen.

Afgelopen weekend was ze terug beginnen twijfelen en nu wilt ze weer afstand. Mss is het wel beter zo, ik slaap zo moeilijk zo moeilijk door de problemen. Mijn gedachten staan geen seconde stil en met de vermoeidheid erbij worden de gedachten alleen maar zwaarder en zwaarder. Ik weet dat ik beter verdien dan dit, maar moet ik echt alleen maar afgaan op de laatste 2 maanden? De vorige 10 waren goed.

Gewoon het feit da we elkaar terug zagen en terug met elkaar praatten was al iets, nu voel ik mij weer zo alleen op deze wereld. Niet nodig voor iemand. Pff, kvoel me leeg.