Lieve allemaal,

Om mijn verhaal te begrijpen is dit het eerste deel: http://www.ldvd.nl/dit-gevoel-wens-je-niemand-toe
Nu, een dikke maand later lijkt het alsof ik weer terug bij af ben.

Ik zal dit verhaal korter maken zodat het misschien meer gelezen wordt.
Nadat het uit ging ben ik een week later op vakantie gegaan met een vriend. Heb het toen erg naar mijn zin gehad. Toen ik terug kwam heeft mijn ex contact gezocht omdat ze nog wat op moest halen. In eerste instantie hadden we afgeproken geen contact meer met elkaar te hebben, dus het was raar om haar te spreken na 3 weken geen contact te hebben gehad. Maar oke, de volgende dag was ze bij mij. We hebben wat gedronken in de tuin omdat het mooi weer was. Over koetjes en kalfjes gepraat. Ik heb haar aangegeven dat ik het fijn vond om gewoon contact met elkaar te houden omdat ik het zo raar vond om niks meer van elkaar te horen van de 1 op de andere dag. Zij stemde hierin mee. Vanaf dat moment zijn we nu bijna 3 weken verder. In die 3 weken whatsappte (chatten via telefoon) ze veel. Elke dag waren we wel met elkaar in gesprek over van alles en nog wat. En bij bijvoorbeeld het slapen gaan was het afscheid een "xx". Dit veranderde in een paar dagen naar "xxxxx en een hartje". Dit vond ik al apart maar heb er niks over gezegd. Tijdens 1 van de gesprekken zei ze een keer: "We kunnen wel een keer een theetje drinken nadat ik terug ben van indonesie" (ze gaat voor 3 maanden naar indonesie in Oktober voor haar studie).
Nou zit het zo. Onze eerste date 3 jaar geleden hebben we ook een "theetje drinken" genoemd. Daar zit een verhaal aan vooraf maar waar het op neer komt, het is iets speciaals voor ons beide.
Dit vond ik al erg vreemd maar vond het natuurlijk alleen maar leuk om zoiets te horen.
Afgelopen week heb ik haar 2 keer gezien. Gewoon even iets leuks gedaan, niks spectaculairs. Ze is bij mij wezen eten. Maar tot 2 keer aan toe hebben we innig geknuffeld. Soms lag ze heel dicht bij me en waren we in elkaar verstrengeld zoals verliefde stellen dat kunnen zijn. Er is geen 1 zoen aan te pas gekomen.
Nu begrijp je wel dat dit niet niets met mij gedaan heeft. Op een gegeven moment heb ik zitten denken dat dit niet zo door kan blijven gaan. We kunnen nooit zo als "vrienden" door blijven gaan. Daarom heb ik haar een mail gestuurd. Ik heb haar laten weten dat ik mijn gevoelens aan haar kwijt wilde en dat wilde mailen. Ze vond dat goed en kwam zelf met het idee om daar dan daarna face-to-face over te praten. Zo gezegd zo gedaan, ik heb haar een mail gestuurd. Ik heb erin gezet wat hierboven allemaal staat. Dat ik het niet goed kon plaatsten en wilde weten hoe zij zich daarbij nou voelt.

Tot op heden nog niks gehoord. We chatten/smsen nog steeds maar over de mail wordt niet gesproken. Het enige wat ze gezegd heeft is dat ze hem gelezen heeft. Ik heb haar gevraagd of ze ervan was geschrokken maar dit was niet zo.
Waarom ik in mijn titel heb staan, terug bij af, dat is omdat ik me weer zo voel als eerst... in twijfel... wachtend als een klein kind op antwoord. Ik word gek van het wachten en die twijfels. Ze kan toch zeggen wat ze voelt en wat niet?? Ik snap dat je even tijd nodig hebt om te bedenken hoe je iets wil brengen en wilt zeggen maar dan kan je dat op zijn minst even aangeven dat je er over na aan het denken bent. Nu wordt er gewoon niet over gepraat.
Ik weet niet of mijn gedachtes op hol slaan maar het is wel toevallig dat ze gister niet meet stuurde dat ze naar bed toe ging vanuit haar werk (werkt in een cafe). Normaal stuurde ze altijd 's nachts nog even dat ze thuis was en ging slapen.
Toch, wanneer het gesprek moet stoppen stuurt ze nog een aantal x-jes en blijft ze nog met me praten via de chat. Het is niet zo dat ze niks meer laat weten omdat ze geschrokken is.
Ik denk dat ik haar in de loop van de dag bel en vraag of ze er al over na gedacht heeft....

Wat voel ik me toch weer rot... Kan ik dadelijk weer opnieuw beginnen met het loslaten van me ex...

N.