zoals je misschien al weet heb ik zondag een eind gemaakt aan het constante spelen met mijn hart, ik was het moe om op het ene moment haar lover te zijn en het andere een last omdat ze liever met een ander ging.
maandag heb ik haar terug gezien en getracht een antwoord te krijgen op de vraag waarom ze dat deed met mij, en toen ik merkte dat ze niet wou antwoorden daarop heb ik haar de huid volgescholden en gezegd wat er al een tijdje op mijn lever lag. (héhé, voelde goed aan ) maar het gekste moet nog komen, de dag erna (dinsdag) belt ze me op alsof er niets gebeurd was en bleef ze een kwartier leuteren over de domste dingen, ik begreep er niets van (nu nog altijd niet).
Denkt ze nu écht dat ik zo makkelijk ga plooien na wat ze mij 11 maanden heeft aangedaan en nadat ik met veel moeite, pijn en verdriet de beslissing heb genomen om stilletjes aan de draad van mijn leven weer trachten op te nemen en te proberen opnieuw verder te gaan i.p.v. stil te blijven staan en hopen op wat toch niet meer gaat komen?