Heerlijk, meid!!!! Rust zoeken, he, in jezelf.... Niet teveel ploeteren, maar gewoon kijken of je er tevreden mee bent. En als je dat bent, wees het dan ook!

Gisteren toch nog met hem gesproken over mijn gevoel ..... hij beseft ook dat hij zich anders gedraagt dan voor kerst en wil ook terug de oude worden. Hij voelt voor zichzelf ook dat hij sinds kerst een beetje " de pedalen kwijt is " met alles wat er gebeurd is . Hij heeft voorgesteld om deze week wat afstand te nemen zodat hij op z'n werk een aantal zaken op een rij kan zetten en afwerken , thuis ook alles terug op het normale ritme kan krijgen en een beetje tijd voor zichzelf kan hebben. Zaterdag hebben we terug afgesproken. Hij zei dat ik me geen zorgen moest maken , dat hij er ging voor zorgen dat alles terug werd als voor kerst. Ik heb hem gezegd dat ik hem niet kwijt wil... waarop hij antwoordde : ik jou ook niet....
Weet niet zo goed hoe ik me er bij moet voelen nu...
Ik voelde het eerlijk gezegd toch ook een beetje alsof we een beetje te snel zijn gegaan....

Kalmte kan je redden...

Probeer nu maar eerst even tot rust te komen. Ja, jullie zijn behoorlijk snel gegaan. Na 2 maanden heb je zijn famile ontmoet, zijn dochter ontmoet. Hebbben zelfs jullie kinderen elkaar reeds ontmoet....
Voor mij ergens een teken van totaal vertrouwen, of... een teken van wanhopig willen laten zien aan de andere dat je het echt wel meent, dat je echt verliefd bent en echt samen verder wil. Het kan een manier geweest zijn om jullie wanhopig aan elkaar vast te klampen. Een poging om alle twijfels de kop in te drukken.

Nu even niet blijven pushen denk ik. Ik weet niet van wie het initiatief voor die vorige stappen kwam. Als die steeds van jou kwamen, of als reactie op een vraag van jou, dan denk ik zeker dat je nu even moet stoppen met het zoeken van bevestiging. Als al die vorige stappen nog niet voldoende waren om je te overtuigen van zijn liefde voor jou, dan zou het wel eens kunnen dat hij het ook niet meer weet. Laat het even rusten, het komt echt wel goed. En als het niet lukt, dan kan je verder op jezelf. Je hebt hem niet nodig om gelukkig te zijn. Niet vastklampen ! Dat is nu net het gevaar van zo snel een nieuwe relatie te beginnen.

Vanaf nu begin ik even voor je in te vullen. Het is misschien fout, maar het is wat ik denk dat er gaande is. Ik vind er even niet de gepaste vragen voor om jezelf tot dat inzicht te brengen. Je bent niet sterk genoeg om op jezelf te staan. Je koppelt je eigen geluk te hard aan het slagen van de nieuwe relatie. Dat beseffen is een eerste stap.

Kijk Bollieke, dat is de bedoeling!!!! Heel erg goed! Vasthouden, he, dit gevoel!

Hey twijfelaartje,

wacht effe. spoel eens even terug, zo'n 22 uur, ja daar. Voel je het terug ? Whoop, whoop..

Ik weet het niet waarom je steeds opnieuw begint te twijfelen. Misschien moet je toch maar je gevoel volgen. Wat vertelt dat gevoel je eigenlijk? Je krijgt veel tegenstrijdige signalen binnen heb ik de indruk.
Komt die twijfel vanuit jezelf, of vanuit de dingen die hij doet/zegt ?
Als het vanuit jezelf komt kan je daar zelf iets aan doen. Als het vanuit zijn gedrag komt, dan kan je daar met hem over praten.

Ik zou gek worden van je denk ik
Ik heb het gevoel dat hij je twijfels al heel lang aanvoelt.
Dat jullie daarom na twee maanden al zo ver staan in het samenbrengen van jullie levens. Dat nu misschien wel even een moment is waarop er even wat twijfel is. Dat is toch normaal denk ik, dat je af en toe even stilstaat bij de vraag: "is dit nu echt de juiste partner voor me ?" Als je dan het gevoel krijgt dat je te snel in die nieuwe relatie "geduwt" werd, dan kan dat wel even beklemmend zijn. Misschien is het zoiets waar je nieuwe vriend nu mee worstelt, naast de andere zaken die je zelf al vermelde.

Ik kan je niet echt andere raad geven als de voorbije dagen. Laat het even een beetje los. Tracht van deze tijd gebruik te maken om wat naar jezelf te kijken, aan jezelf te werken. Weet je nog een van mijn eerste berichtjes aan jou ? Je moet nu naar jezelf op zoek, ALS je dat kan terwijl je een nieuwe relatie opbouwt, dan kan je nieuwe partner zeker een steun betekenen. Nou, je lijkt me heel veel bezig te zijn met je relatie, en heel weinig met jezelf. Denk er eens even over na. Wat kan jij doen, zelf doen, om zelfzekerder te worden ? Dat lijkt me een zinnig startpunt.

Nog veel zoekplezier,
2emotional

Hoi Bollieke

Uit al je berichtjes is het niet moeilijk af te leiden dat je heel onzeker bent; onzeker over je nieuwe relatie maar zeker en vast en zelfs belangrijker, onzeker over jezelf.

Het lijkt me volstrekt normaal dat je na een relatie van 10 jaren een 'onzekere' periode meemaakt. Een periode waarin je zelfs 'bang' bent. Want je vorige relatie is geëindigd ... dus wat maakt dat deze relatie ook niet zal eindigen na verloop van tijd? Ziet hij me wel écht graag? Waarom krijg ik een 'raar' gevoel als ik een sms-je van hem lees, waarom twijfel ik? Doe ik alles nu wel goed?

Je twijfelt omdat je twijfelt aan jezelf, aan de toekomst. Het is hier al zo vaak gezegd op het forum dat het van enorm groot belang is eerst tevreden te zijn met jezelf, gelukkig te zijn met jezelf. Dan zal een nieuwe liefde een aanvulling op dat geluk zijn, geen 'vervanging', of 'invulling'. En ik zeg hier niet dat het 'te vroeg' is voor een nieuwe relatie, dat maakt ieder voor zich uit.

Ik kan je geen raad geven, dat is ten eerste niet aan mij en ten tweede ken ik jou en je vorige relatie of deze relatie niet.

Ik vrees dat je het 'echte' antwoord moeilijk op deze site zal vinden. Het antwoord op de vraag: wat moet ik nu doen? Dat antwoord ligt bij jezelf. Ik denk dat je met alle antwoorden die hier al gegeven zijn een karrenvracht aan erg waardevolle informatie hebt.

Je zal nu natuurlijk rekening moeten houden met je nieuwe partner. En het wordt dus wat lastiger om te doen wat JIJ voelt en wat JIJ WIL dat je moet doen. Neem rustig de tijd. Als je nieuwe partner de soulmate van je leven is (en die komen we maar héél zelden tegen!) zal hij het begrijpen en de tijd, ruimte en bevestiging geven die je nu erg hard nodig hebt.