Gister ale spullen ingepalt en klaargezet voor de verhuizing. Toen ik er mee bezig was had ik er een goed gevoel over en wist ik hoe het zou zijn als ik nu alleen in het huis zat.. Nu weet ik het niet meer, dit is niet wat ik wil.. ik zit hier met nieuwe spullen maar het voelt niet aan als dat het mijn spullen zijn. Ondanks dat alles in ingepakt blijf ik het gevoel hebben dat ik elk moment wakker word en dat het allemaal maar een nare droom was. Waarom moet het allemaal zo snel. Kan ik het wel alleen zijn. Hoe ga ik vanuit hier verder met mijn leven, wil ik dat nog wel zo verder gaan... Er gaan zoveel theorien door me hooft. Hoe kan ik de draad weer oppaken en verder gaan. IK durf nog geen eens de papieren te verzenden naar de woningbouw waarin staat dat hij afstand doet van het huis, wat als hij toch terugkomt. Ik vond het (voor het eerst) geen ene reet aan om de winkelen voor nieuwe spullen. Waarom is alles zo moeilijk. waarom is liefdesverdriet zo moeilijk...