dit is een gedichtje waar mijn oog is op gevallen ik vond het best bij me en daarom vind ik het door die persoon zo mooi geschereven

nooit meer.

Spijt, het enige wat ik erover kan zeggen.
Dat gevoel, iedereen met korte mouwen, niet uit te leggen.
Als ik terug kon draaien, never dat ik het had gedaan,
Die gedachte die je over houd, is niet weg te slaan.

Elke keer weer dat gevoel, het hoort gewoon bij je leven.
Elke keer proberen sterk te blijven, steeds weer opgeven.
Het gaat gewoon niet anders, bij elke gedachte gaat het mis,
Na elke wond weten dat dat nog steeds niet de laatste is