weer een update:
Ze vertelde dat ik het niet meer waard ben om voor te vechten. Ik verdien haar niet meer. Dit doet heel veel pijn. Maar er zit toch een positieve kant aan alles. Als zij vind dat ik het niet waard ben om voor te vechten wat maakt haar dan zo speciaal om wel voor te vechten. Eerlijk gezegd zijn er wel duizend dingen waar ik voor wil vechten maar ik prent me nu elke keer in dat zij dan ook niet het vechten waard is. Als zij zo stellig is in haar idee dan wil ik haar ook niet terug. Dus dat blijf ik mezelf steeds herhalen. En het blijft pijn doen maar het helpt!!!!!
Ik heb haar geconfronteerd met het verhaal van een ander. Ze zij dat ik dat verkeerd heb geïnterpreteerd. Ze wil helemaal niets met een ander. Het vervelende is dat ik door alles haar ook niet meer vertrouw. Dus bij beide is het vertrouwen compleet weg. Alleen kan zij er goed mee omgaan en ik wat minder. Maar het opschrijven zoals nu helpt wel. Wat ze doet moet ze zelf weten zolang de jongens hier maar geen last van hebben.
Vandaag een grote en belangrijke dag. De financiële adviseur komt langs en dan kunnen we kijken of het huis behouden kan blijven. Ik ben gespannen en heb slecht geslapen. Ik weet niet goed wat ik moet verwachten. Maar we zullen zien. En dan komt mijn nieuwe motto weer om de hoek kijken. Na elke wolk komt zonneschijn. Ook al is die wolk een tornado er komt weer zonneschijn. En die zon wil ik heel graag voelen. Dus tanden op elkaar, blik op oneindig en hopen dat de zon snel komt.