Soms denk ik nog wel eens aan hem..Hoe zal het met hem gaan, hoe voelt hij zich, wat is hij aan het doen.
Dat ik weet dat het beter is dat we nu niet bij elkaar zijn betekent niet dat het soms geen pijn meer doet, dat je je soms niet afvraagd..Goh hoe zou het zijn als we weer bij elkaar terug komen? De kans is heel erg klein helemaal omdat hij niet wilt maar ook omdat ik er niet klaar voor ben..De relatie met mn ex is een vlucht geweest na het uitgaan van die relatie daarvoor..Was zo wanhopig op zoek naar aandacht, liefde en warmte..Kon me op een gegeven moment niet eens meer schelen hoe ik het kreeg en of het wel goed voor me was.
Schaamte komt dan ook naar boven..Zoals ik het nu kan uitten en kan plaatsen heb ik dat tijdens mijn relatie ook geweten of heb ik het altijd weggedrukt? Ben wel heel erg veel om hem gaan geven en ben heel erg veel van hem gaan houden.

Dat je dit allemaal geen tweede keer meer gebeurd dat is 1 ding wat zeker is en dat ik moet leren van mezelf te houden en van de gedachte afmoet dat ik iemand nodig heb om pas volledig en een gelukkig mens te zijn.

Ben nog steeds bevriend en wil dat ook graag...Of doe ik dat om de verkeerde redenen? Het is nog steeds mn maatje..Zie hem niet elke dag hoor en heb het ook niet meer over bij elkaar komen met hem maar gewoon de dagelijkse dingen van het leven worden besproken...Zeg ook niet meer tegen hem..Waarom is het uit..Waarom dit en waarom dat...