Zal het even schetsen. We zijn nu (bijna) 2 maanden uit elkaar. In het begin was er nog regelmatig sms en email contact omdat ze terwijl ik werken was haar spullen kwam opruimen/halen. Dat heeft de eerste twee weken geduurd. Toen heb ik gevraagd contact tot een minimum te beperken, wat ze ook deed.

Dan was er de verhuis (19 juli). We hebben toen afscheid genomen. Sindsdien heb ik niets meer gestuurd (geen sms, email, tel).
Ze kwam wel af en toe haar post halen en liet heel soms een briefje achter en twee weken geleden stuurde ze nog een email, dat ze aan me dacht, voor me bid en dat het goed met me ging. Dan een tijdje niets meer. En op die email heb ik nooit geantwoord. Zelf heb ik echt de no-contact regel gevolgd.

Tot gisteren, lag er een briefje in de bus, samen bij enkele papieren die ze teruggaf, met dat ze aan me dacht en me groeten deed. Ik dacht er niets speciaals van, maar een vriendin van me, waar ik veel mee kan praten, opperde dat ze mischien een manier zocht om terug contact op te nemen. Ik zei dat ik dacht van niet, want als ze contact wou of terug wou ze me wel zou bellen of contacteren, niet?

Ze zegt dat vrouwen daar soms subtieler in zijn. Ze heeft ooit zelf in zo'n situatie gezeten (andere kant) en heeft ook op die manier geprobeerd terug contact te zoeken omdat ze 'm terug wou. Ik zei toen, ok, zou kunnen, maar toch ga ik geen contact opnemen. Wil er niet achteraan lopen, laat ze maar denken dat alles goed gaat. Tenslotte is ze weggegaan omdat ze dacht dat ze zonder me kon, dus laat ze 't dan maar alleen uitzoeken denk ik. En trouwens, stel nu nog dat ze twijfelt over haar beslissing, daar ben ik niets mee. Ik wil geen twijfel meer. En we zijn nog amper 2 maanden uit elkaar, lang is ze nog niet alleen geweest, ze heeft de eerste weken bij vrienden geslapen en woont nu sinds kort in een groot leeg huis (tijdelijk) tot ze iets vindt om te huren/kopen. Dat lijkt me nog niet genoeg tijd om al zeker te zijn terug te willen. En trouwens, ik denk dat die kans zeer klein is dat dat zelfs ooit zou gebeuren.

Tot ik vanmiddag een smsje van haar kreeg. Waarin ze zei dat haar domicili is gewijzigd en de post vanaf vrijdag haar post niet meer naar m'n adres zou sturen.
Nu, ze had, enkele weken geleden, al gezegd dat dit zou gebeuren en ik wist dat, waarom dan nog dit smsje dacht ik? Zou het waar zijn dat ze op die manier op een subtiele wijze terug contact zoekt? Denk ergens van niet, maar zit nu wel met de gedachte iets te antwoorden.
Bijvoorbeeld: "Hey, dankjewel om me even te verwittigen. Ik hoop dat alles goed met je is."
Zo heeft ze de mogelijkheid om al dan niet te antwoorden. Maar ik weet het echt niet. Doen of niet? Ga ik dan niet terug hopen op antwoord, op meer en terug deksel op de neus als ze niet antwoord of antwoord dat ze zich nog steeds goed voelt met 'r beslissing?
Als ik iets stuur, wat kan ik dan sturen? Waarin ik ook sterk overkom, niet wanhopig?

Wat zou ik doen? Wat zou ik doen?