Online gebruikers
- JosephUnlal
Pff..wat kan ik me toch op mezelf ergeren. Vannacht kon ik het toch niet laten om mijn ex te smsen.. We hadden elkaar bijna een week niet gesproken, waarbij ik het laatste contact redelijk bot had afgekapt om haar ook eens te laten voelen hoe ik me genegeerd voelde. Nou de uitwerking daarvan is wel duidelijk: die is er niet. Het lijkt wel of het alleen nog maar om haar gevoel gaat, om hoe zij zich behandeld voelt.. Heb haar een berichtje gestuurd waarin ik aangaf nog steeds te dromen over ons samen, de plannen die we hadden, en dat ik van haar houd..voor altijd.. Waar ik normaal geen reactie krijg, kreeg ik die nu wel..al binnen een minuut: "Waarom krijg ik dan alleen maar negativiteit over me heen?" was haar antwoord... Ja jezus wat moet ik daar nu mee? Misschien omdat ik me bedrogen en gekwetst voel, door alle mooie verhalen? Dat ze binnen een week met iemand anders een relatie begint, terwijl ze aangaf dat ik zo diep in haar zat dat ze echt nog niet voor anderen kon openstaan? Ma goed, heb me ingehouden.. gewoon een sms gestuurd waarin ik aangaf dat het me speet als ze de laatste tijd het gevoel gehad heeft dat ik boos op haar ben..dat het niet mijn bedoeling was en dat de sms daarvoor recht uit mijn hart kwam.. Heb daar geen reactie meer op gehad, en dat zorgt er weer voor dat ik me wederom in een hoekje gezet voel.. Blijkbaar is het de bedoeling dat ik haar een goed gevoel moet geven over haar handelen, terwijl ze het niet nodig vindt om mij fatsoenlijk te behandelen... Wat vinden jullie hiervan?
Sebastiaan..
het blijft moeilijk
Hoi Hoi Sebastiaan,
Ja, dat is moelijk, in je wanhoop, en soms tegen beter weten in stuur je weer een sms-je, ik ken dat maar al te goed.
Maar de reactie die je diep in je hart wilt, krijg je toch niet en dan voel jij jezezelf weer afgewezen, teleurgesteld en kwaad.
Langzaanm maar zeker dringt bij mij (na 2 mnd!) pas door dat mijn ex een vreselijk gevoelsarm iemand is, kan zich totaal niet verplaatsen in een ander en alles draait om hem. Dus met mijn verstand kan ik de knop wel omzetten, maar mijn gevoel?
Dat is misschien bij jou ook zo!
Sterkte xx
normaal laat ik me eigenlijk niet zo behandelen
Hoi Paula,
Bedankt voor je reactie. Het gekke is dat ik vannacht zelfs geen reactie had verwacht, en achteraf ook niet gewild.. Op de een of andere manier geloof ik misschien nog in een sprookje, dat als ik met mate mijn liefde toon ze me heus wel op den duur gaat missen als het in haar leventje weer wat slechter gaat. Dat ik zo kan aantonen dat ik er altijd voor haar ben, zelfs als ze keuzes maakt die mij in feite vernederen.. Maar waarom blijf ik haar gedrag toch eigenlijk accepteren? Bij ieder ander had ik al lang de deur dichtgetrokken, maar op de een of andere manier kan ik dat nu niet.. Mijn verstand zegt wel dat ik dat moet doen, maar idd je gevoel he... Hoop dat het slijt!
x Sebastiaan
gebruikt en toch hou je van haar
Beste Sebastiaan.
Ik begrijp je gevoel zo enorm goed zeg.
Lees mijn blog maar es als je wilt.
Alles maar dan ook alles heb je over voor je geliefde, je gaat maar door.
En ja het verbouwen, tuinen inrichten, op alle manieren probeer je je nuttig te maken en haar een goed gevoel te geven.
En toch word je gedumpt, als grof vuil.
Ook ik kon me echt niet inhouden met sms hoor.
Mailen, smssen, bellen....van alles probeerde ik om haar te overtuigen van mijn liefde voor haar.
Maar nee hoor, het word je zelfs verboden contact te leggen.
Tenminste bij mij is dat zo.
Met als zure appel dat ik mijn dochtertje al 7 weken niet gezien heb nu.
Ik had een relatie van 4.5 jaar en voelde me idd vies gebruikt nadat ze me ruim 3 maanden geleden dumpte.
Maar heb nu al bijna 7 weken geen enkel contact meer.
Ze is ook bijna nooit meer thuis.
Waar ze uithangt?, geen idee.
1 ding weet ik wel: als ze wel een ander heeft dan is dat gedoemd om te mislukken.
Ze ontvlucht het verdriet wat ze zelf ongetwijfeld zal moeten hebben.
Maar of ik me daardoor beter voel?
Nee niet echt.
Weet alleen dat ik mezelf bij elkaar moet rapen, al kost dat ook teveel tijd naar je eigen zin.
Maar tijd heb je echt nodig.
Alle emoties moeten een plek krijgen.
En ik lig nog altijd nachten wakker hoor.
Piekeren over wat ze allemaal zal missen.
Dag en nacht klaar staan voor haar en de kleine meid.
Maar nooit hoor je een oprecht dank je wel.
Alles moest net als bij jou om haar draaien.
Je cijfert jezelf compleet weg.
En waarom?: omdat je van haar houd.
Maar ik weet zeker dat ze er nog wel es aan terug denkt.
Hou je taai man en laat je niet gek maken doordat ze uitgaat of wat dan ook.
Alles wat ze te snel aanpakt zal mislukken als ze geen tijd neemt voor haar verdriet.
En vergeet niet he: vrouwen zijn er heel sterk in om je te laten voelen/merken wa je nu mist.
Sorry aan alle vrouwen op de site hier want ik meen het niet slecht maar het is een super sterke eigenschap van jullie.
Dus Sebastiaan hou je rug recht en wees trots op jezelf om wat je allemaal voor haar hebt gedaan.
En laat je niet zo ver wegzakken als ik mezelf heb zien gaan.
Ik ben niet op zoek gegaan in mijn wanhoop naar een ander om mijn verdriet niet te merken.
Maar dwars door alle pijn gaan leert je heel veel over jezelf.
Accepteer de pijn en laat even alles los over haar, hoe kut het ook is.
Loslaten is super moeilijk als je zoveel van iemand houd.
Maar het is o zo noodzakelijk om alles niet te laten escaleren.
Daar weet ik alles van.
Dus wees wijzer als ik en hou je hoofd koel.
Heel veel sterkte.
Stapper
echt kut
Ik zit ook nu nog in dit enorme kutgevoel wat ik pas voor me eerste keer in mijn leven mee maak, 3 jarige relatie.maak haar duidelijk dat je nog van haar houd en haar graag terug zou willen.... En neem nu uit eigebelang afstand van haar gooj alles in een zak wat je herinnerd aan haar verwijder haar num. msn etc en bedenk dat jij NIETS en ook helemaal NIETs meer kunt doen hoe kut het ook voelt ik heb me dit nu 2 a 3 dagen erin geknalt in die slecht functionerend hersentjes het begint te helpen. Accepteer het verdriet je kan toch niks doen
alleen nog een vraag aan de mensen hier hoe ga je om met slapen ik haat het nu om in bed te lichen dan gaan mijn hersen echt tekeer waar ik niet veel tegen kan doen en ik voel me de laatse dagen erg beroerd door die 1,5 week slecht slapen en enorme hoofdpijn, ik ga dan denk ik maar slaappillen halen of is dit erg af te raden ?