Start › Blogs › Gast's blog

Slechte jeugd oorzaak??...Geen cliché!!!

afbeelding van Gast
Ma, 05/01/2009 - 23:40 — Gast (of verwijderd)

Elders op de site schreef iemand mij dat ik me nogal negatief uitlaat over mijn ex in mijn blogs.
Ik heb ze nog eens nagelezen en ja, ik ben er niet vrolijk over.
Wat het extra triest maakt is dat het niet overdreven is wat ik geschreven heb en dat ik net mijn hoofd suf heb zitten piekeren wat ik voor positiefs kan benoemen en waarom ik dan in hemelsnaam 11 jaar aan hem heb vastgezeten. Gisteren dan ook met een vriendin gesproken die me vroeg, hoe kun je hier dan toch zo aan vastzitten?
Antwoord zou kunnen zijn, geen zelfrespect, het is me nooit geleerd van huis uit, vroeger al werd er altijd een beroep gedaan op mijn schuldgevoel, Nu ga ik niet op een ldvd site mijn hele jeugd neer zitten pennen, maar dáár heeft het dus mede aan gelegen.
Als ik soms blogs van anderen lees, dan denk ik, oh, zeker ook een slechte jeugd gehad, dat meen ik hoor, het is zó herkenbaar!!
nou dit wilde ik even kwijt, het is iets waar ik mee aan de slag kan en aan de slag moet, moet mezelf zien te vinden.
Laura

Din, 06/01/2009 - 00:09 — Unremedied
afbeelding van Unremedied

Hoe dan ook, onthoud altijd

Hoe dan ook, onthoud altijd dat goed en slecht per definitie subjectief is. Er is reden om aan te nemen dat je je in die elf jaar ook vaak genoeg, wellicht om een veelheid aan redenen, wel goed gevoeld hebt met hem. Of dat in de ogen van buitenstaanders, of van jezelf nu met alles wat je nu ervaren hebt, voelt en weet, hetzelfde is, doet daar niks aan toe of af. Anderen kunnen je niet vertellen of jij gelukkig bent of wordt met iemand; de enige die je dat kan vertellen, ben je zelf.

Din, 06/01/2009 - 00:21 — Laura44 (of verwijderd)
afbeelding van Laura44

En tóch Unremedied....

Goed/slecht is inderdaad subjectief, aan de andere kant; iets wat er niet in zit, komt er ook niet uit, dat geldt voor mijn ex en zeker ook voor mij. Bepaalde handvatten hebben we niet aangereikt gekregen in onze jeugd, in mijn geval bijvoorbeeld; grenzen stellen.
Gevolg is dat er veel kon bij mij, en als ik al eens vond dat het niet kon, dan was ik voor de lieve vrede weer heel vergevingsgezind.
Door mijn eigen aandeel in de relatie te zien, weet ik ook dat het heus niet alleen aan mijn ex gelegen heeft.
Alleen de puinhoop die er is ontstaan in die elf jaar op alle fronten, is er één waar ik uiteindelijk mee ben blijven zitten, achteraf heb ik elf jaar iets in stand proberen te houden dat er niet was en of dat nou écht liefde was van mijn kant, zou het eerder nu verlatingsangst noemen.
Een gezonde ziel had allang een einde aan deze relatie gemaakt, en de waarheid gebiedt mij te zeggen dat het ook voor mijn ex geldt....
Dank je voor je reactie.
laura

Din, 06/01/2009 - 14:02 — MissDoubt (of verwijderd)
afbeelding van MissDoubt

Herken dat wel, dat niet van

Herken dat wel, dat niet van huize uit hebben meegekregen hoe en wanneer grenzen te stellen.
Ik kan het ook niet, en inderdaad, mijn ouders ook niet, allebei niet. Mijn moeder kan het wel naar mijn vader toe, maar niet naar de kinderen. De wijze die ze hanteert bij mijn vader heeft mij altijd afgestoten. Noem mij maar ouderwets, maar ik vind dat een man van nature de sterkere is, fysiek in ieder geval, en dat hij daardoor zich niet door een vrouw moet laten vertellen hoe hij zijn leven moet leiden. Uiteindelijk moet er natuurlijk balans en harmonie zijn, maar doordat ik dit altijd zo heb gezien bij mijn ouders, ben ik ook altijd uitdrukkelijk op zoek naar een dominante man. Eentje die tegenwicht geeft, hij moet natuurlijk wel respect voor me hebben, maar vaak gaat dat dan weer niet geheel samen. En als ik iemand tref die eigenlijk heel lief is, die alles voor me wil doen om me gelukkig te zien, die mij alles laat bepalen.... daar verlies ik dus het respect voor.
Nou, en daar zit je dan mooi mee. Vind je het gek dat ik altijd foute mannen aantrek? Maar de vraag is, hoe doorbreek je dit? Het zit er al van jong af aan in!!!
Of zou er echt iemand voor mij bestaan die balans in alles heeft. Wel tegenwicht en discussie, doch ook inlevingsvermogen, gevoel en respectvol?
Laura, misschien herken je dit wel, wat ik hierboven beschrijf. Maar hoe dan ook werkt deze relatie van jou al lang niet meer met je, het werkt slechts tegen jou. Misschien als we een poos op onszelf aangewezen zijn, dat er iets essentieels in ONS veranderd....

Din, 06/01/2009 - 09:17 — krulie
afbeelding van krulie

Dieper aan de slag met je eigen aandeel

Krulie
Heel goed lijkt me om uit te zoeken, via hoe je jeugd was, je opvoeding, waarom/hoe het zover en zo lang heeft kunnen mislopen in je relatie. Ik ben daar zelf ook mee aan het graven. Ik vind het wel verhelderend, hoewel ik af en toe het schaamrood op de kaken krijg van dat ik inmiddels toch beter had moeten weten.
(ik word dit jaar 60). Nou ja, beter laat dan nooit.
Succes ermee allemal (lijkt me voor ieder goed, met of zonder hulp).

Din, 06/01/2009 - 23:15 — heartbroken ano...
afbeelding van heartbroken anonymous

mee eens

eerlijk jou denkwijze is zo gek nog niet
iedereen die zich hier suf zit te tikken uit pure pijn en verdriet mist een stukje liefde voor zichzelf
of dat allemaal voortvloeit uit onze jeugd weet ik niet

bij mij is het wel het geval...ik ben opgegroeid met zeer strenge ouders...ik was nooit goed genoeg... te dik te dom, bij mij werd er ook geslagen..
ik heb heel vaak de neiging om degene te pleasen waar ik het meest van houdt, zodat deze niet weggaat...
ik cijfer mezelf helemaal weg in de veronderstelling dat ik het niet waard ben..

mensen slim als ze zijn merken dat en spelen hierop in. Wij 'naiefelingen" SORRYY!!! zien dat niet in...
maar wij zijn de eeuwige factor die altijd blijft no matther what...Wij zetten onszelf gerust op nr 13 terwijl onze ( ex) partner de nummer 1 t/m 5 bezet houdt.

ik vindt dat we wat meer van onszelf mogen houden , we verdienen het zeker....ik loop nu wel misschienhet hardst te brullen..maar ik meen het wel en ik probeer di ook in mezelf te veranderen

wat ik hiermee wil zeggen is...kijk maakt niet uit hoe wij aan dat lage zelfbeeld komen.... Het is aan ons om dat gevoel en beeld weg te halen... dat kan niemand voor je doen...
een partne kan je een mega goed gevoe over jezelf geven, maar het ooknet zo hard weer afpakken
dat is iets wat ik heb geleerd

dus ik probeer nu gewoon van mezelf te houden... dat is het enige wat ik altijd zal hebben
het is moeilijk maar we zouden het allemaal moeten proberen , anders blijven we deze situaties naa ons toe trekken van jeugd tot het einde van de rit

liefs,