Het is nu dan toch echt zo. het besef druppelt nu langzaam m'n verstand binnen. Hij heeft er een punt achter gezet.
Na 2 jaar een relatie gehad te hebben met de nodige pieken en dalen. Toch had ik het fijn en is hij de ware voor mij. Dat is een gevoel, en niet verstandelijk uit te leggen.

We zouden gaan LAT-ten omdat we allebei een beetje ruimte nodig hebben, en om ook aan onze persoonlijke problemen te kunnen werken. Koud na anderhalve week dat ik op mezelf woon, laat hij per telefoon weten dat hij alle banden breekt, maar wel erg graag hele goeie vrienden wil blijven.

Als ik dat zou kunnen zou dat mooi zijn. Afgelopen weekend heb ik hem gezien, maar dat blijkt niet te werken. Ik hunker naar een zoen, een knuffel en meer... maar dat krijg ik niet en dat doet zeer. Ook dat gepraat over koetjes en kalfjes maakt me gek. Ik mag mijn liefde niet meer naar hem uitten, wat ZO frustrerend is.

Alle goedbedoelde woorden van familie en vrienden wil ik niet horen. Ik heb ontzettend veel verdriet, huil de hele dag en lig 's nachts te piekeren.
als ik dan uiteindelijk toch nog een paar uurtjes slaap pak, schrik ik wakker en dreunt meteen het besef door dat ik hem kwijt bent.

Ik ga proberen de 60 dagen geen contact regel uit te voeren. Dat valt niet mee, dus ik hoop aan deze site daar wat steun bij te vinden. Het is een verslaving waar ik verplicht van moet afkicken terwijl ik dat niet wil.

Op mijn deur hangt een blad papier met een zelfgemaakte kalender, en streefdata. Heel kinderachtigm isschien, maar ik grijp alles aan om hier over heen te komen. Het zal wel moeten....

Herwinnen (Nick & Simon)
Vraag jij je ook wel eens af:
"Wordt het nog beter?"
Je bent nieuwsgierig maar je wilt het niet weten
Alles gaat heel even niet volgens plan.

Het spel der liefde speel je echt met z`n tweeën.
Het is zo simpel je moet geven en nemen.
Het is veel meer dan alleen houden van.

Ik sluit m`n ogen denk hoe het begon,
ik lees je gedachten en weet weer waarom.

Voordat ik een traan langs je wangen zie gaan
moet er een weg uit dit alles bestaan.
Ik probeerde van alles maar ik weet niet hoe
ik jou herwinnen moet.

Loop door de kamer en hoor
mezelf weer zingen.
Een mooie kamer met veel herinneringen.
Denk aan de tijd dat ik hier naast je lag.

Vraag jij je ook wel eens af
of dit nog terug komt.
Toen jij hier elke dag `s avonds voor m`n deur stond.
De dingen gaan heel even niet volgens plan.

Ik sluit m`n ogen denk aan hoe het begon,
ik lees m`n gedachten en weet weer waarom.

Voordat ik een traan langs je wangen zie gaan
moet er een weg uit dit alles bestaan.
Ik probeerde van alles maar ik weet niet hoe
ik jou herwinnen moet.