Ik moet wat kwijt. Ik voelde me gister al de hele dag naar en vandaag nog steeds...

Zondag bracht hij de kleine om 13.00u en toen bleef hij eigenlijk de hele dag bij ons.

Hij was lief en erg aanhankelijk. Ik wist niet zo goed hoe of wat ik moest doen maar ging er in mee. Je kent elkaar al zo lang en bent zo vertrouwd met elkaar. Hij pakte eerst mijn hand vast en begon me te strelen in mijn hals. Ik was wat afzijdig maar liet het wel toe.

Na twee uurtjes, we zaten op de bank, samen met de kleine, toen zoende hij me. We zaten elkaar al de hele tijd aan te kijken en toch was het plotseling. Heel subtiel zoende hij me en ik trok me terug. Ik zei tegen hem: 'Dat dit wel erg intiem was en niet goed was.' Zegt hij: 'Maar het voelt wel heel erg goed aan.' Ik: 'Het moet niet alleen nu en vandaag goed aanvoelen maar ook morgen!' Hij pakte me in zijn armen en begon me opnieuw te zoenen en ik gaf mee.

Ik was die zondag erg emo. Ik mis hem natuurlijk en in zijn aanwezigheid besef ik het des te meer. Dit gaat niet alleen over seks.

Ik probeer verder te gaan in mijn leven en niet te veel aan hem te denken, echter blijf je gebonden met elkaar omdat je een kind hebt samen. Ik zal hem ook steeds bljven zien, dat maakt het verwerken en loslaten lastiger.

Ik weet dat ik zonder hem kan, ik weet niet of ik zonder hem verder wil. Het is een gevoelskwestie. Ik geloof dat wij samen een toekomst kunnen hebben. Alleen dan moet hij mij wel toelaten in zijn leven.

Het is een gezamelijk besluit geweest om te stoppen met de relatie dat we hadden. (Vorige blog) Ik heb vele dalen gekend de afgelopen maand en ervaar deze nog steeds. Het gemis en de leegte in mijn leven, in bed. Het heeft wel zijn sporen achtergelaten. Ik merk dat ik me nu wat harder opstel. Soms ben ik bevroren en voel ik niets. Ik geloof dat ik mezelf wil beschermen tegen de pijn. Ik weet dat het goed gaat komen en dat ik sterker word. Ik moet mezelf alleen meer tijd geven.

Om 20.00u heb ik de kleine in bed gestopt. Wat daarna gebeurde ging snel en misschien wel verwacht. We hebben tot 22.00u gevreeën op de bank. Ja, we hebben seks gehad en het was G*il!

Het heeft nog nooit zo intiem en goed aangevoeld. Ik voelde me echt verbonden met hem.

Om 23.00u is hij naar huis gegaan. Hij zou mij deze week bellen: vraag me niet waarom? Geen idee! De kleine gaat volgende week woensdag weer naar hem toe.

Ik wildde hem laten weten dat het geen lust was. Ik heb hem om 23.20u gesmst. Hij heeft mij vrij snel geantwoord, dat zag ik de volgende ochtend, pas. Ik ben die nacht met een fijn gevoel gaan slapen en koos ervoor niet te wachten op zijn bericht, anders zou ik misschien wel teleurgesteld zijn.

Ik geef hem de ruimte om na te denken en neem geen contact op met hem. Hij mag gaan nadenken... en ik merk dat hij eindelijk nadenkt over ons. Misschien komt het goed en misschien ook niet. Geen idee. Ik reken op niets maar ergens hoop ik dat we gelukkig worden samen.

Misschien niet vandaag of morgen maar over een halfjaar/ jaar. Dingen kosten tijd en als we bestemd zijn voor mekaar dan zal dat wel goed komen. Daar vertrouw ik op.

Het enige wat mij dwars zit, is het gevoel van... "Het is toch niet zo dat hij de seks mist..." Hij moet het kwijt en kiest dan de makkelijkste weg. Ik kan makkelijk zonder seks, zeker met het gevoel dat ik nu met me meedraag. Hij is geen seksbeest maar hij is wel erg aanhankelijk en zoekt intimiteit.

Ik vroeg hem tussendoor of hij de seks misste? Hij gaf toe dat dat niet het geval was, er is meer dan seks tussen ons.

Hij zal mij nooit bewust kwetsen en zal altijd proberen eerlijk te zijn tegen mij. Als ik bv. een broek pas, dan zal hij zijn eerlijke mening geven en niet om de pot heen draaien. Toen het uit was, probeerde ik hem de eerste week te peilen. Ik miste hem ontzettend. Hij niet, dat zei hij ook. Dit laatste komt omdat ik hem belde en hem om de dag zag. Na die week heb ik afstand genomen van hem.

Ik wil me niet gebruikt voelen, want daar voel ik me te goed voor. Seks kun je overal krijgen! Ik houd van hem en ik weet dat dit gevoel wederzijds is. Wat houdt je dan tegen om een relatie voort te zetten. Ik weet dat er veel gebeurd is, maar ik vind ook dat iedereen een eerlijke kans verdient.

Mensen veranderen wel degelijk! Als je zo hard met je neus tegen de grond gaat dan denk je wel drie of vier x na voordat je weer iets stoms in je hoofd haalt. Ik heb een fout gemaakt en besef wat ik kwijt ben.

Het ergste zou zijn als hij verliefd wordt op een ander. Zijn pijn wordt dan verzacht en hij zou iets anders hebben om naar uit te kijken. Dit geldt tevens voor mij. Wat als ik verliefd word? Dan is hij mij kwijt!

Ik denk te veel, ik weet het...

Ondanks dat ik ervoor heb gekozen om niet verder te gaan met hem houd ik veel van hem. Zou ik hem een kans geven? Misschien wel. Het is een fijn persoon om mee te leven. Hij is een goede vader. Ik zou mijn leven kunnen delen met hem en ik zou gelukkig kunnen zijn, mits hij mij toelaat in zijn leven!

Ik zou absoluut geen seksrelatie met hem willen. Ik heb mijn trots en ben geen gebruiksvoorwerp. Hij evenmin!

Tja, wat wil ik dan... of maak ik het allemaal te moeilijk voor mezelf?

MissTyque