Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
Gisteren een fijne dag gehad, vandaag weer met een rotgevoel wakker geworden. Niets lijkt te helpen. Ik heb een schuldgevoel...
Schuldig, omdat ik mijn laatste vriend pijn heb gedaan.
Schuldig, omdat ik er een puinhoop van maak.
Schuldig, tegenover mijn familie en vrienden, omdat het 'me even gewoon niet lukt allemaal'.
Schuldig, omdat ik hem toch nog steeds mis.
Schuldig, omdat ik diep vanbinnen weet dat het de angst van het 'alleen zijn' is.
O, wat wil ik graag weer de lachende ik zijn. Wat ben ik hier klaar mee... Ik heb het gevoel dat dit eindeloos is.
Het is nog heel kort geleden
Het is nog heel kort geleden allemaal. Het heeft tijd nodig dit te laten bezinken en te overdenken. Daar ben je trouwens al goed mee bezig, las ik in een vorig blog van je (toevallig, want ik lees hier niet zo veel meer na jaren). Het schuldgevoel zal slijten, want je was wie je was op de beslissende momenten en dacht toen de beste beslissing te maken. Het kost wat tijd mild over je vroegere ik te zijn.
Sterkte.
:(
Dat moment van wakker worden, dat is in mijn beleving ook vaak het moeilijkst. Vooral de halfslaap, tussen slapen en echt wakker zijn in, kan dit soort dingen soms erg zwaar voelen. En ik ben erg geneigd om te schrijven: er is niets om je schuldig over te voelen! En dat is ook zo, maar gaat het mij lukken om je met die paar woorden ervan te overtuigen dat dat ook echt zo is?
Je hebt een schuldgevoel omdat je bepaalde keuzes hebt gemaakt die in die situatie het beste leken (en waarschijnlijk ook waren). Resultaat op korte termijn is dat je je er rot door voelt, maar met het idee dat je op langere termijn je juist beter zou gaan voelen. Nu is het zo dat je je nog rotter voelt doordat je je schuldig voelt omdat ook anderen zich misschien minder blij voelen met deze gang van zaken nu dan anders. Maar dat is het ding een beetje met ellende... zolang je niet in een kluizenaarshutje op de heide woont, betrek je daar altijd anderen bij... en hoewel die misschien niet van blijdschap staan te dansen, zullen ze het vast wel begrijpen. Liefde kun je niet forceren... Ook moet er ruimte zijn bij je naasten om begrip te hebben voor het feit dat jij je nu even niet zo toppie voelt (ik weet zeker dat jijzelf dat begrip ook voor anderen zou hebben). Soms is het gewoon allemaal even niet zo leuk, maar er is geen reden om je daar schuldig over te voelen... het is gewoon hoe die dingen soms gaan. Het hoort bij het leven.
En wat de angst van het 'alleen zijn' betreft... Met jouw geschiedenis kan ik me die angst wel een beetje voorstellen. Angst voor het onbekende, het onzekere... Maar zoals je eerder ook al schreef: waarschijnlijk zul je er ook sterker door worden. En echt, op een gegeven moment went het ook wel, dat alleen zijn. Dan wordt het misschien bij tijden een beetje kleurloos op momenten dat je graag wat magie gehad had, maar de angst is er dan in ieder geval niet meer.
Kop op he meis. Hoop dat je vanavond toch een fijne avond hebt. Laat je verrassen door wat komen gaat en weet in ieder geval dat er geen enkele reden is om je schuldig te voelen of bang te zijn...
sipperdesip
Hoe is het inmiddels met jou?
sip
Ja, hoe is 't nu?
@IVOI
Wat lief! Wat wilde ik eigenlijk graag op deze site heel groot HELLUP IK VOEL ME ZO LEEG schrijven en nu zijn jullie me voor met vragen hoe het met me gaat. LIEF! Nou, zie bovenstaande reactie in grote letters. Ik heb het echt geprobeerd hoor om verder te gaan... Maar het wil niet zo... Ik ben een beetje de weg kwijt. Wie ben Ik eigenlijk? Hoe ga IK (en dan ALLEEN) mijn weekenden vullen? Ik wil weer op mezelf gaan vertrouwen. Ik wil de zomer weer voelen! En ik wil weer een doel hebben... Dus nee, het gaat niet zo super... Maar misschien dat ik je morgen weer kan vertellen dat het beter gaat. Mijn gevoelsleven is nogal wisselend de laatste tijd. Er is in ieder geval 1 ding wat ik zeker weet - - - LAAT MIJ MAAR WERKEN, DE WEEKENDEN DUREN ME TE LANG - - - -
Dat gevoel en de wirwar van
Dat gevoel en de wirwar van emoties zullen ook nog wel even blijven denk ik, niet zo gek ook...
Het zal op den duur zeker gaan slijten!
Zorg iig goed voor jezelf! Goed eten, je niet isoleren en vooral ondernemen!
Erg goed van je, dat je hebt gekozen om de andere partij los te laten, jij gekozen hebt om alleen verder te gaan- waaruit blijkt dat je misschien nog veel te leren hebt en nog niet klaar bent om op je eigen benen te gaan staan. Maar je hebt die 1e stap iig al genomen, respect daarvoor!
Ja het zijn die verdomde
Ja het zijn die verdomde weekenden he die elke keer opbreken. Ik herken dat zo erg!!! Vroeger waren de weekenden leuk en gezellig (met elkaar), maar nu pfff. Zal ook blij zijn als deze dag weer om is hoor.
Veel sterkte