Heb een hoop verhalen gelezen op deze site en het blijkt maar weer dat ik niet de enige ben. Wat is dat toch met liefdesverdriet? Ik ben 1.5 jaar erg gelukkig geweest met mijn ex-vriend. Vier maanden geleden ben ik in een andere stad gaan studeren. Hij heeft er nooit echt achter gestaan omdat hij mij liever bij zich wilde houden. Toch heb ik doorgezet en ben elk weekend naar huis gekomen. Nu een maand geleden heeft hij een eind aan onze relatie gemaakt. Hij was erg ongelukkig in de situatie. In het voorjaar van 2007 zijn we verhuisd naar een nieuw appartement. Ik heb in principe alles ingericht. Het huis was klaar voor een gelukkig stel. We hebben er dan ook een fijne tijd gehad. Nu is het uit en moest ik weg omdat het zijn appartement is. Heb al mijn eigen spullen meegenomen en ben naar mijn ouders gegaan. Het ergste vond ik nog dat het vóór de feestdagen gebeurde. Ik heb de afgelopen weken ontzettend veel verdriet gehad vooral omdat ik het niet begreep. Hoe kun je zeggen dat je zoveel van me houdt, maar dat je niet meer wil omdat ik 4 dagen per week van huis ben? Ik heb hem onlangs nog gebeld om te vragen of hij met me wilde praten om mijn vragen te beantwoorden. We hadden afgesproken, maar 2 uur van te voren belde hij af. Hij zei dat we er toch niet uit zouden komen. Wel heb ik nog naar uitleg gevraagd. Hij zegt dat sinds ik weg ben gegaan zijn gevoel minder is geworden.

Nu had ik vanmiddag een vriend van hem aan de telefoon en ik vroeg naar mijn ex. De vriend zei dat het goed met hem ging. Ik heb al enkele weken het gevoel dat er een ander in het spel is dus ik heb aan die vriend gevraagd of dat klopt. En het klopte. het blijkt dat mijn ex al weken met een ander bezig is. Is dat weer even een klap op mijn gezicht! Alsof het allemaal nog niet genoeg is.

Van alles flitst er door mijn hoofd:
Zij samen in ONS bed. Zij die kookt op MIJN fornuis. Zij die zit op MIJN plek naast hem in de auto.
Ik heb dat appartement niet klaar gemaakt voor een ander! Ik heb het klaargemaakt voor ons! Hoe pijnlijk kan het zijn als alles goed is, precies zoals je het wil en ineens wordt alles overhoop gegooid? Ben ik zo makkelijk vervangbaar? Hoe ga ik hier nou weer mee dealen? Ik was eindelijk weer een beetje normaal aan het worden en nu dit weer. Een vriendin van me zegt: "Je krijgt nooit meer dan je aankan" Ik geloof dat best, maar het is nu ff genoeg.

Er zijn twee liedjes die ik nu wil horen en dat zijn:
What Goes Around Comes Around - Justin Timberlake
Ring The Alarm- Beyoncé