Waar moet ik beginnen met dit lange verhaal?
5 jaar geleden toen ik nog een groentje was kwam ik mijn meisje tegen in de kroeg. Zij was specialer dan speciaal voor me en dit is ze nog steeds voor me. 5 jaar lang hebben we lief en leed gedeeld met elkaar. Nu we voor het punt stonden om een verdere stap in ons leven te gaan zetten (dit was na drie jaar al) wilden we binnenkort gaan samenwonen, althans over een aantal maanden. Ik probeer al jaren hoogte te krijgen van haar op dit vlak, omdat ze iedere keer weer het samenwonen met een half jaar vooruit schoof. Dit is waarschijnlijk altijd een signaal geweest van haar. Op 1 januari heb ik haar gezegd dat ik duidelijkheid wilde m.b.t. het samenwonen en dat ik niet verder kon gaan als zij 50% voor mij zou gaan. Ik wilde nu gewoon alles en dat betekent 100% voor haar gaan. Afgelopen woensdag heeft ze de beslissing genomen om het uit te maken Ik ben hier toch redelijk kapot van, want ik dacht als ik haar een ultimatum stel voor het samenwonen (een half jaar is steeds zo ver weg) dan gaat ze wel overstag. Dit liep helaas op totaal iets anders uit. Ik wil nu zo graag weer contact met haar, maar ik weet dat ik haar de tijd moet geven om na te denken. Ik weet, zoals ik er nu tegenaan kijk, dat dit mijn ideale vrouw is en de rest van mijn leven met haar zou willen slijten. Ik snap alleen niet waarom je elkaar zoveel pijn moet doen om achter de waarheid te komen. Ik zou het fijn vinden als we nu allebei een periode lekker rustig aan kunnen doen en later weer als vanouds verder kunnen gaan. Misschien heb ik het al de tijd ook wel allemaal te romantiseert. Dat het vanzelf wel goedkomt. Het is wel zo dat je daar samen aan moet werken en zij wilt dit nu niet meer.
Ik kan mijn gevoel nu na drie dagen nog niet echt een plaatsje geven en weet niet of ik nog moet geloven in iets met haar of compleet zonder haar....