Voel me vaak nog rot, er valt niets aan te doen.
Heb het druk met mijn examens en stage, zodra ik thuis ben ..begint het allemaal opnieuw.
Alle gedachtens halen mij in, niet meer zo erg als het begin maar het doet mij nog heel erg veel.
Het is niet meer dat ik afvraag waarom hij het allemaal gedaan heeft, hij is zo.
Hij is bij zijn ex ook vreemdgegaan, alleen was zij er niet achtergekomen . Ze stuurde hem af en toe lieve smsjes dat ze hem het beste wenst etc. Ik werd dan boos omdat hij het niet aan haar heeft vertelt en dat hij een klootzak is. Het deed hem helemaal niets, alsof hij het recht heeft om vreemd te gaan.
Ik weet niet wie hij is, maar niet de persoon van 1 1/2 jaar. Niets is daarvan overgebleven.
Hij had niets meer voor mij over, alles was teveel gevraagd. Als ik het had dat ik me niet bijzonder bij hem voel, zei hij dat hij te moe is om er op in te gaan en dat hij het goed maakt.
Hij strooide af en toe een kruimeltje, ik vroeg teveel aandacht. Dat vind ik niet, ik zag hem niet vaak.
Hij had zoveel space om te doen wat hij wou doen, daarbij ook het vreemdgaan.
Hij heeft totaal geen enkele schuldgevoel, hij heeft het zo vaak gedaan dat hij denkt hij het recht heeft.
Ik zei tegen hem dat hij weet hoe het voelt en waarom hij het mij dan aandoet.
Alles wat ik hem vroeg..is weet ik niet.

Heb zoveel tijd en energie in hem gestoken, hopend dat hij weer die lieve jongen werd van het begin.
Die heeft denk ik nooit bestaan.
Toneelspelen kan hij als het beste, toen hij vreemdging nam hij me mee naar een pretpark, etentjes.
Ik had niets door tot ik die foto zag op zijn mobiel, maar vertrouwde hem toen nog.
In die periode gedroeg hij zich vreemd, aantrekken en afstoten. Hij wou het dan uitmaken en zocht daarvoor allemaal redenen uit, zodat hij mij kan wegduwen. Hij wist het daarna niet meer zeker en wou niet dat het over ging. Zo ging het een paar maanden tot ik het uitmaakte en wegliep van het station.
Was er echt klaar mee, ook al hield ik toen veel van hem.
Toen het uit ging, was ik druk bezig met school en het ging steeds beter met mij.
Weet niet waarom ik gelijk terugging toen hij me belde.
Ik kan niets veranderen aan het verleden, het is allemaal gebeurd..
Hij is een leugenaar, egoistisch denkt alleen aan zichzelf. Liegt alles bijelkaar om te krijgen wat hij wilt.
Ik wist het toen niet, nu wel.
Wil hem niet meer zien, geen enkele contact..

Hij wou altijd vrienden zijn als het uitging, heb zo vaak duidelijk gemaakt dat ik daar geen behoefte aan heb. Hij wou weten of ik slaag , hoe het op mijn stage gaat. Wil dat niet, wil niet weten wat er in zijn leven gebeurd. Naar mijn idee kan hij me zo nog aan het lijntje houden.
Hij zei dat hij best wel contact wilt houden ,maar niet wilt noemen wat het is.
Ik kan niets meer veranderen, ik vertrouwde hem. Toen hij de laatste keer weer wou proberen, vroeg hij of ik hem weer zou kunnen vertrouwen. Ik zei eerlijk nee en dat het tijd nodig heeft en dat hij het moet laten zien door aan zijn woord te houden. Hij wisselt constant van gedachten, een moment zegt hij dat het niet gaat werken en dat er teveel gebeurd is.Ander moment zegt hij dat hij voor ons wilt gaan en aan ons wilt werken, om dan een paar dagen daarna weer af te haken.
Haat hem zo erg, dat hij mijn hart heeft gebroken.