Ik heb het een tijdje geleden uitgemaakt met mijn vriend. Ik had het al een keer uitgemaakt om een statement te maken en omdat ik op deze manier echt niet verder kon. Dat heeft geholpen, een maand, daarna was het weer als eerst.

Ik mis hem en als je vraagt waarom, dan kan ik dat niet eens zeggen. Ik denk dat ik voor het eerst in mijn leven klaar was voor een relatie en wilde ook heel graag dat het zou lukken. Onze relatie kabbelde voort, maar ik merkte dat ik toch meer de dingen deed die hij wilde en niet de dingen die ik zelf altijd voor ogen had. Hij wilde niet uit zijn dorp, dus moest ik ook maar in het dorp wonen, ik had geen keus. Hij deed fanatiek aan voetbal..geen probleem, ik houd ook van voetbal, maar als je dan steeds het gevoel hebt dat je op de 2e plek komt, is dat pijnlijk. Hij was er gewoon niet op de momenten dat ik iets van hem vroeg. Dus kort gezegd "ik gaf en gaf, hij nam en nam"! Ik ben op tijd wakker geworden en toch doet het pijn! Ik weet dat hij van mij gehouden heeft alleen niet op de manier die ik gewend ben. Ik wilde ook graag horen dat ik er leuk uitzag, of iets goed deed en dat hij me miste. Nou dat hoorde ik amper. Eigenlijk is het helemaal fout gegaan, voor mijn gevoel, toen ik een leuke baan kreeg..het leek wel alsof hij jaloers was...

laatst nog afgesproken met een gezamelijke kennis..nou een beerput werd opengetrokken. Hij was niet te vertrouwen, niet met vrouwen en niet met geld, maar ze had geen bewijzen....Aan de ene kant was ik opgelucht omdat ik dus de goede keus heb gemaakt, aan de andere kant stak het me dat ze hem zo zwart maakte en ze heeft geen bewijzen....het zijn slechts speculaties. Ook vertelde me dat hij me Jan en Alleman aan de haal gaat....na ja, moet hij vooral doen, hij hoeft geen verantwoordelijkheid meer af te leggen, maar toch deed het me iets.

Nu voel ik me nog rotter. Ik voel me gek genoeg aan de kant gezet, terwijl ik hem aan de kant heb gezet. Ik zou wilen weten hoe het met hem is en ik zou graag willen dat hij voor me vecht, maar het blijft stil aan de overkant. En waarom raakte hij mij amper aan en was hij onzeker en waarom kan dat nu wel met vrouwen die hij oppikt uit de kroeg?

Mijn zekerheid is gedaald tot het vriespunt en dat vind ik het ergste!