Gisteren is ze, terwijl ik werken was, is ze nog wat spullen komen halen. Toen ik thuiskwam was het raar en moeilijk om te zien dat 't appartmentje leger en leger word. Dan denk ik terug aan vorige week toen er nog niets aan de hand was en het appartementje nog zo gezellig was...

Ben dan maar nog eens gaan joggen om het van me af te lopen en het deed deugd. Plots merkte ik dat ze me een smsje gestuurd had.
Ze wou me graag bellen om te vragen hoe het met me gaat. En vroeg if ik dat ok vond of dat ze me met rust moet laten. Ze dacht fel aan me en dat ik steun mocht vinden.

Pfff, wat moet je daarmee hé. Natuurlijk wou ik ze spreken, er is direct terug hoop op zo'n moment. Maar heb even gewacht en dan later een smsje terug gestuurd: Vanavond past niet, mischien een andere keer. pfff
Niet gemakkelijk...
En heel de avond liggen denken van, wat zou ze nu aan het doen zijn, waar zou ze zijn, kan het ooit nog goed komen of is het beter van niet. Wat als ze ooit terugkomt, hoelang duurt het dan voor er weer twijfels zijn? pfff