Wat moet ik doen? Praten of zwijgen?

Ik weet het niet.
Hij is weg, ik voel het aan als definitief nu hij met dat ander meisje is...

En het was beter, ik voelde me wat rustiger, want de hoop was ineens weg.
Maar het blijft zo verdomd moeilijk. Een relatie van 8 jaar en na 2 maanden al iemand anders?

Zo lang ik er niet over praat gaat het redelijk. Ik moet bijna niet huilen dan, voel me rustiger.
Maar als iemand er iets van vraagt stort ik in... Mijn hemel wat doet mijn hart pijn als iemand er iets over vraagt. Ik voel dan opnieuw alle pijn van in het begin.

Ik sta voor de klas en ik had nog niets over de breuk gezegd tegen collega's... Het zijn vooral ouderen en er wordt niet echt gepraat over vriendjes en echtgenoten.
Tot gisteren, nooit vraagt er iemand wat over aan mij, maar gisteren vraagt mijn collegaatje hoe het gaat met mijn vriend. Of we al een appartementje gevonden hebben.
En ik sprak de woorden: Ik heb geen vriend meer, het is sinds enkele weken gedaan... En tranen kwamen meteen, ik kon het echt niet inhouden. En ook zij gaf de reactie die iedereen gaf... 'Hoe komt het, dat geloof ik niet? Na 8 jaar zomaar gedaan? En jullie waren het weekend ervoor toch nog op citytrip geweest?! En je zag het niet aankomen?' en ik ben even onbegrijpend. Ik begrijp het nog steeds niet. En toen ik zei dat hij al iemand anders had zag je de ogen veranderen en gaf ze spontaan een knuffel. Dat ze het zo raar vond en dat als zij dat niet kon begrijpen, hoe moest het dan voor mij zijn?

Ach ja, ik vraag me nu dus af... Moet ik erover praten en huilen of kan ik beter zwijgen? Als ik zwijg gaat het, als ik erover praat ga ik kapot van verdriet... Zo moeilijk!

Liefs.