Dag beste mensen,ik ben op deze site terecht gekomen om mijn opgekropte dingen kwijt te kunnen.
Ik weet niet goed waar beginnen,want mijn verhaal is nu al 2,5 jaar durende.
Ik ben dus aan het scheiden met mijn vrouw,na 10 jaar samen te zijn en 4,5 jaar huwelijk. Ik zou zeggen,ik begin bij het begin,maar dan ben ik volgende week nog aan 't schrijven!!!Nu woensdag moeten wij voor de eerste keer op de rechtbank zijn voor de scheiding. Maar met dat ik mijn vrouw (ex) niet kan bereiken en niet weet waar ze uithangt is da vooral stressie voor mij. Maar nu gisteren belde ze mij toen ik nog op het werk was,en natuurlijk werd ik weer zo verstrooit en/of verward dat ik bijna ongeluk had.Dus avond ga ik daar naar toe naar ons huisje wat wij samen hadden (waar we ook buiten gezet zijn).Zie ik haar daar staan met een opgezwolle gezicht,had dus een SNUL van een vent haar kaak over geklopt. Ja natuurlijk ik sta te koken en wil daar langs gaan om zonder een woord te zeggen en hem een veeg te geven dat zijn kaak aan twee kanten gebroken is.HOU UW POTEN TOCH THUIS TEGENOVER DE VROUWEN,AUB!!!Dus ik heb die gast nog niet gezien.Maar nu,dus we zijn bij wijze alletwee dakloos,maar ik zit dan bij mijn moeder hare vriend in de caravan samen met mijne hond (Misty).En zij kan ook bij haar familie als ze wilt,maar doet het niet.Alleen maar rond brandsen in de nachten en bij da slecht volk omgaan.Dus nu zit ik hier te tijpen van opgekropte gevoelens en andere zaken,terwijl zij nu in de caravan ligt met een gebroken kaak. Ik sta nu gewoon innerlijk te beven van mij op te jagen!!! Gewoon om dat iemand zo iets doet en ook omdat mijn ellendige ex-vrouw waar ik eigenlijk nog altijd om geef,mij zo onrespectvol behandelt en mij zo uit mijn schelp probeert te jagen,zo op mijn gevoelens en systeem te werken. Normaal moet ik ze terug buiten zetten (terug de straat op),maar ik kan dat niet!!!!!! En da maakt mij zo moeilijk,zo kwaad.Dus vandaag om 13u maak ik die wakker en gaan we terug naar waar wij gewoond hebben en mss nog eerst langs die ellendige smerige laffe klootzak. Dan laat ik haar daar waar wij woonde (waar ik mijn hart en ziel heb in gestoken) en zo ga ik dan mijn liefste hond van de wereld naar het kanaal en moet ik het allemaal van mij uit schreewen.Mijn probleem is dus eigenlijk,ik weet geen blijf met mijn eigen,heb geen vaste stek,heb niks om het af te reageren.Ik ken mijn eigen zo niet,ben zo nooit niet geweest.Als ik haar nu slecht zou behandelt hebben zou ik nog zeggen ja,eigen schuld!!!Maar da heb ik niet!!!Ik heb altijd van haar gehouden en nu nog (da is 't ergste),maar kan niet en wil ook niet meer verder met haar.Ik wil een toekomst en niet verder verzuipen van de miserie en de schulden die daar bij komen.Maar goe mensen ik ga het hier bij laten,vind zelf ook dat ik begin te zagen!!!(Is gewoon niet fijn,als je niemand meer hebt om tegen te praten,terwijl je voor eerst er echt nood aan hebt!!!
Groetjes Benny en Misty