Mijn verhaal....waar moet ik beginnen. Mijn vriend en ik zijn bijna 3 jaar samen geweest totdat het uit ging. Anders dan de meeste verhalen die ik hier hoorde was ik de persoon die het uit maakte. De laatste drie maanden van onze relatie ging het niet goed meer tussen ons. We kregen te maken met veel stress en problemen van familie en vrienden. Het leek wel of de problemen van de wereld en de problemen die de wereld met ons had allemaal drukte op onze relatie. Dit alles plus het feit dat wij een gemengd stel zijn maakte het niet makkelijker. Ook al ben ik hier geboren en opgegroeid ben ik toch niet 100% Nederlands. De problemen en het onbegrip wat hieruit voortvloeide was zwaar voor ons beiden maar hij was altijd begripvol en lief. Alleen de laatste drie maanden konden we het niet meer aan met z`n tweeen. Ik ging steeds lelijker tegen hem doen en kreeg daardoor een hekel aan mezelf. Wilde niet de persoon pijn doen waarvan ik zielsveel hield. Daarom heb ik het uitgemaakt. Ik maakte het uit met het idee om wat rust te nemen. We wilden immers samen oud worden dus ik dacht dat dat wel goed zou zitten. Ik begreep ook wel dat ik een risico nam door het uit te maken maar hoe kon ik weten dat er een derde persoon was die al zolang op mijn vriend aan het azen was?
Het is inmiddels 5 maanden uit. Al die tijd heb ik hem laten blijken dat ik er weer klaar voor ben en dat ik geloof dat we er samen uit kunnen komen. Zijn antwoord hierop was dat doordat ik het uitgemaakt had hij tijd nodig had om dit te verwerken. Hij moest er weer zeker van zijn dat ik het niet weer zo uit zou maken. Hij wilde weer leren op zichzelf staan. Dat vond ik een goede reden en heb hem ook alle tijd en ruimte gegeven. In die tijd zagen we elkaar nog geregeld en probeerden als `vrienden` met elkaar om te gaan.
Afgelopen vrijdag ben ik erachter gekomen dat hij met HAAR een relatie heeft. Of je het zo kunt noemen weet ik niet. Hij is met al zijn verdriet bij haar geweest en volgens hem zijn ze naar elkaar gegroeit en toen is het gebeurd. Hij zegt dat hij er nix aan kon doen. Hij had haar al zo vaak afgewezen. Dan denk ik, waarom neem je dan het risico door met je verdriet bij haar te komen??? We hebben erover gepraat en hij zegt dat hij nog van mij houdt en vraagt of ik wil dat hij het uitmaakt met haar. Natuurlijk wil ik dat, maar alleen als hij het zelf wil en niet omdat ik dat van hem vraag!!!!
Ik voel me zo machteloos en verdrietig. Pijn is het enige wat ik voel....en ik voel me al 8 maanden ongelukkig, hoeveel kan een mens nog verdragen????
reageer | edit this story