Na bijna 9 jaar is mijn relatie op de klippen gelopen, mijn vriendin zag het niet meer zitten om nog verder te gaan met mij.
Ik heb het hier heel erg moeilijk mee, voel me eenzaam, verdrietig en wanhopig... gelukkig heb ik wel wat mensen op wie ik kan terugvallen, maar hun goedbedoelde en ongetwijfeld uitstekende adviezen (ga door met je leven, neem afstand, zorg dat je dr voorlopig helemaal niet meer ziet of spreekt, meer vrouwen dan kerken etc. etc.) doen me alleen maar meer pijn, ik wil haar terug, ik wil proberen er samen uit te komen, ik hou zo zielsveel van haar, voor mij was en is ze echt de ware en uiteraard zijn we niet voor niets uit elkaar, er waren absoluut problemen en aan die problemen hebben we allebei bijgedragen en allebei niet voldoende gedaan om het te verbeteren, maar ik kan en wil niet zonder haar.
Helaas kan ik van alles willen, mn vriendin (kan het nog niet uit mn strot krijgen om dr ex te noemen of als mn ex te zien) heeft duidelijk aangegeven dat het voor haar over en uit is... ze houdt nog steeds heel veel van me en zou graag contact blijven houden, maar een relatie is voor haar uitgesloten...
Hoe veel ik ook van haar hou en hoe graag ik haar in mn leven hou, ik weet niet of ik dat aankan, ik denk niet dat ik haar ooit anders kan zien dan als "mijn vriendin"
@Just a guy
Je wil dat deze periode zo snel mogelijk voorbij is en je eindelijk die pijn niet meer hoeft te voelen. Helaas is de realiteit anders en moet je er door. Probeer om dat stap per stap te doen, probeer niet te willen lopen als je nog niet kan stappen. Nu lijkt t misschien alsof je dit alles niet aan kan, de grond zakt weg van onder je voeten, maar je bent sterker dan je zelf denkt. Hou vol! Liefs en sterkte!
Bedankt rozenblaadje, heb het
Bedankt rozenblaadje, heb het gevoel dat ik nog niet eens kan kruipen, laat staan stappen of lopen.
Gister hebben we samen gegeten en gepraat, het verscheurt me van binnen, aan de ene kant wil ik niets liever dan haar zien, al weet ik dat het over is, maar tegelijkertijd doet het zeer, aan de andere kant, het alternatief, haar helemaal niet meer zien... terwijl ik dit type en er aan denk om haar nooit meer te zien... springen de tranen me in mn ogen en vlamt een wanhopig gevoel in mn borst door me heen, ik vecht tegen de tranen. Ik weet dat ik door moet en dat ik hier doorheen moet, maar wat valt het me enorm zwaar... wel fijn om hier wat contact te hebben met lotgenoten.
@Just a guy
Je weet diep vanbinnen wat je jezelf zou aanraden om te doen... contact tijdelijk verbreken... Is verdomd pijnlijk, hoewel ik denk dat de korte pijn beter is dan diegene die blijft aanslepen en waarbij we onszelf alleen maar voor de gek houden. Het lijkt onoverkomelijk hé om het te kunnen? En toch kan je het! Ik wens je heeeeeeeel veel kracht en moed om dit te kunnen doorstaan! liefs
Hoi rozenblaadje, diep van
Hoi rozenblaadje, diep van binnen iets weten en er naar handelen dwars tegen alle heel heftige emoties in, dat is mijn probleem (en niet alleen het mijne, maar van nagenoeg iedereen op deze site vermoed ik).
Op dit moment begin ik al te janken als ik alleen maar voorzichtig aan afstand nemen denk, uiteindelijk zal ik wel moeten en zal het misschien wel lukken, maar op dit moment heb ik er de kracht gewoon nog niet voor.
Ik hou veel te veel van haar, maar ze heeft aangegeven niet meer verder te kunnen met mij, niet als stel iig, ze wil wel contact blijven houden omdat ze me zo lief en goed en speciaal vind... maar hoe graag ik dat ook zou willen, ik weet niet of ik dat ooit aan zal kunnen... en toch ben ik daar nu al mee bezig, alleen zie ik haar nog wel als mijn vriendin terwijl zij mij al meer als "een vriend" ziet....
Bedankt voor je steun en jij ook heel veel sterkte meis...
@Just a guy
Iets meer dan een jaar geleden stond ik ook op dat punt waar jij nu staat, twee jaar daarvoor ook (omwille van dezelfde vriend eigenlijk). Ik kreeg toen ook van veel mensen het advies om er met het mes in te snijden, contact volledig verbreken. Ik dacht bij mezelf 'nou zo sterk ben ik niet hoor, ik kan het gewoon niet aan' Conclusie: we zijn telkens terug bij elkaar gekomen, maar ik betwijfel of dat een goed idee was. Dezelfde frustraties als toen blijven bestaan en dan denk ik soms bij mezelf: 'had ik toen maar doorgezet' Ik besef heel goed dat als het er nu op aan gaat komen dat ik alle contact zal moeten verbreken, ik zal over mijn eigen schaduw moeten springen om dit te overleven. Maar het MOET. Misschien vind jij op een dag ook die moed, als het niet zo is dan geeft t niet, sterk zijn is best zwaar in zo'n periode! Jij moet doen wat je denkt dat goed is voor jezelf. Ik kan enkel maar advies geven (en weet dan ook verdomd goed dat verstand en hart niet steeds op dezelfde lijn zitten) Liefs
@rozenblaadje
Hoi rozenblaadje, ik heb een aantal van je blogs gelezen en inderdaad ik zie overeenkomsten (maar die zie ik wel met meer mensen hier, logisch want we gaan allemaal door een soortgelijke emotionele hel)
Mijn vriendin kon ook niet meer verder met mij, niet om dezelfde redenen dat jij niet meer verder kon met jouw ex, maar voor haar is het op, daar is ze heel duidelijk in geweest, tegelijkertijd geeft ze aan nog veel van me te houden, bezorgd om me te zijn, om me te geven... en hoe fout ook... dat geeft me toch weer een sprankje hoop.
Het is voor mij op dit moment emotioneel onmogelijk te accepteren dat het over is, rationeel weet ik het, emotioneel wil en kan ik er nog niet aan.
Dat er een grote kans is dat het opnieuw fout gaat als we weer bij elkaar zouden komen (als ze dat uberhaupt zou willen) realiseer ik me (rationeel) terdege, maar emotioneel druk ik dat weg... daarnaast... ik loop bij een psycholoog en ik ben me de afgelopen weken ook terdege gaan realiseren wat ik anders had moeten doen en wat er in en aan mij moet veranderen om herhaling met haar (of eventueel als ik daar ooit aan toe ben) met een ander te voorkomen...
Ik begrijp volledig wat je voelt
Het gevoel dat je hierboven beschrijft is mij niet onbekend
En net zoals jij beschrijft, heb ik het ook heel moeilijk met de goedbedoelde uitspraken van vrienden.
Heb het gevoel dat ze mijn verdriet niet begrijpen.
Ik weet wel één ding, ook ik wil met mijn ex, vrienden blijven, hoe pijnlijk dat soms ook is maar kan me geen leven voorstellen zonder hem.
Al is het maar als vriend.
Veel sterkte!