Er zijn momenteel 0 gebruikers en 8 gasten online.
gisteravond heb ik om te kunnen slapen moeten grijpen naat de valium die al enkele maanden op het nachtkastje staat
kon niet stoppen van denken aan haar, aan ons, aan wat ze nu doet, bij wie ze gaat liggen (haar oom)...
ik mis mijn stiefkindjes, en ik weet dat zij me ook missen, auw!!!
een nieuw dieptepunt...
doe het liever niet, maar ik moet erdoor zeker?
kop op
je stiefkindjes zullen later beseffen wat hunn moeder heeft aangedaan,misschien duurt dat lang,maar beter laat dan nooit..
What does'nt Kill you,Makes You stronger
Pijn
Ja, het denken en de pijn, allemaal zo onoverkomelijk lijkt het. Het zal beter gaan, maar heb geduld. Met mezelf gaat het iets beter, maar nog niet hoe gewild had (na 10 maand).
De (stief)kindjes missen je en jij mist hun, das normaal, maar vergeet hen nooit!!!!
Sterkte,
Speler
Life is what you make of it...or not!
Don't let my nick fool you.
Don't be a rabbit, let the hunters see what you think of them!