Op 1 januari vond mijn vriend het tijd om mij te vertellen dat hij is vreemdgegaan met iemand van zijn werk...iemand die ik ook ken.Volgens hem is het een keer gebeurd en hij heeft er spijt van en wil me niet kwijt en uit respekt voor mij vertelde hij het me!
Ik had het liever niet geweten want nu voel ik me behalve boos en verdrietig ook heel erg vies!Ik heb hem het huis uitgetrapt en denk er niet over om nog verder met hem te gaan.Hij zegt dat hij er alles aan wil doen om het goed te maken maar er is niets te doen.Als ik met suggesties kom begint hij al te zuchten.
Ik dacht dat hij de liefde van mijn leven was en heb alles gegeven wat ik kon, terwijl ik het nodige heb meegemaakt en me had voorgenomen nooit meer iets aan geen enkele man meer zou geven.Toen kwam hij en we hadden het fijn samen.Er was niets waarom hij zou moeten vreemdgaan, hij had alles bij mij.Ik begrijp er dan ook helemaal niets van en ben radeloos verdrietig!Ik vraag me af of ik het hem ooit zou kunnen vergeven.Ik denk dat ik altijd wantrouwig zou blijven en dat is geen basis voor een relatie.Dus de enige manier is een einde aan de relatie te maken.Helaas is mijn kind hierin betrokken want zij is ook van hem gaan houden en nu moet ze weer afscheid nemen van iemand in haar leven!
Diep in mij hou ik nog van hem en wil ik hem niet kwijt maar mijn verstand zegt dat ik hem moet vergeten.