Het is bij mij nu meer dan een jaar geleden dat mijn relatie voorbij is. In het begin heb ik in een diep dal gezeten. Hij was mijn eerste liefde en ik had het gelijk goed te pakken. We zijn bijna 2 1/2 jaar samen geweest toen hij het uitmaakte.

Sinds een paar maanden gaat het weer wat beter met me en zie ik het allemaal weer zitten en wil ik weer leuke dingen doen. Hoewel ik het nog wel moeilijk heb. Mn zussen zijn beide getrouwd en hebben kinderen of de kinderen zijn onderweg. Ik heb niemand. Zo voelt het in ieder geval soms. Je wilt iemand hebben om dingen mee te beleven en te vertellen en je hart bij te luchten.

Sinds kort heb ik weer goed contact met mn ex. Voorheen lag het aan de bui hoe de communicatie tussen ons was. Hij had (heel) snel na al weer een nieuwe vriendin. En af en toe vraag ik me af of hij haar al had toen hij het met mij uitmaakte. Die vriendin heeft hij nog steeds, maar pas hebben we weer goed mailcontact gekregen en hebben we weer wat samen gedaan. Hij heeft toen wat dingen gezegd over toen wij samen waren dat ik me afvroeg of het wel goed ging tussen hem en zijn vriendin. Ik heb het een beetje afgehouden maar eenmaal thuis, toen ik er over na ging denken, zat ik te denken wat ik gedaan zou hebben als hij me had gezoend en of het nog verder gegaan zou zijn.

Nu beginnen de gevoelens weer terug te komen en wordt ik een beetje onzeker. Tuurlijk ik wil iemand om dingen mee te delen en als hij geen vriendin zou hebben zou ik hem zo terugnemen. Maar ik hou niet van vreemdgangers. Hoe het nu verder afloopt weet ik niet. We zullen het vanzelf merken. Ik wil en durf die stap niet meer zo goed te nemen. Bang dat hij me gebruikt voor zijn plezier. Ik hoop dat ik zelf iemand vind hoewel ik het moeilijk vind want nog vergelijk ik vaak mannen met hem.

De tijd zal leren hoe dit afloopt.