opgelucht maar toch nog stiekem hoop

afbeelding van Gast

hallo allemaal

Ik zal mijn verhaal vertellen.
Mijn ex vriend en ik zijn nou bijna 3 maanden uit elkaar , maar hadden tussendoor nog steeds contact. als ik dan een paar dagen niets liet weten , dan was er altijd wel weer dat er contact werd gezocht door iets was voorgevallen. Mijn vriend zat op het moment dat hij het uitmaakte in het buitenland voor zijn werk. ik moest op facebook lezen dat zijn gevoelens over waren en ik moest het nog zelf vragen ook. opdat moment gaf hij tegenstrijdige antwoorden en kwam het over dat hij het zelf ook niet wist meer. voordat hij wegging hadden we een ruzie gehad en daardoor ging het al slecht , maar hij is ook geen prater en ik ook niet. hij wilde het niet meer hebben over de ruzie en we zouden een gezellig weekend ervan maken , maar is nooit gebeurd!
hij ging voor 8 weken weg , en maakte het 3 weken voordat hij terug kwam uit. toen hij weg was heeft hij mij ook week negeert en we hadden het over trouwen enz . maar niet heel serieus en toen begon het negeren. een week derna liet hij wat van zich horen en twee dagen derna was het uit.
er is zoveel gezegd waardoor ik het allemaal niet meer snapte en heel veel vragen had.
toen overleed zijn opa en daarbij heb ik hem ook gesteund , maar hij zei niets tegen mij.
we hadden elkaar al een lange tijd elkaar niet gezien en toen zag ik hem weer en zeiden we niets. totdat ik begon te praten en zei hij ik ga gewoon normaal doen. hij ging ook zo voor me staan van zei is van mij.
daarna hadden we nog steeds contact , maar niets echt van opnieuw proberen.
na een tijdje was een ik een keer weg geweest met een jongen en twee dagen derna zei hij wat als ik het allemaal meen wat ik zeg. hij zei allemaal dingen als ik hou van jou , schatje , maar ik wist dat hij het niet meende want dat had hij nog nooit gezegd. hij zei sorry daarvoor. twee dagen was het , wat als ik het meen? ik zei toen als jij het meent wil ik jou nog een tweede kans geven en weer begon het negeren.
ik heb toen maar gestuurd ik laat je een paar weken met rust zodat jij kan nadenken wat je wilt en waar ik aan toe ben.
dat weekend derna ging ik uit en hij was er ook , hij kwam naar mij toe lopen en vroeg of we konden praten.
we liepen naar buiten toe en hij zei gelijk je denkt echt dat ik het niet meen he?
ik zei je bent al die tijd al tegenstijdig geweest. we hebben niet echt gepraat en zouden het de volgende dag doen , maar ik kon niet meer , we zouden het dan doen als hij terug zou komen.
ik had niet te veel hoop en hield er rekening mee dat hij niet meer wilde praten en dit klopte mijn gevoel.
voordat hij wegging praatte we eerst en toen negeerde hij mij weer.
ik snap niet waarom hij mij nou negeert en nog steeds niet?
ik kreeg 3 weken derna een berichtje dat we niet meer gingen praten , want hij had een ander. niemand gelooft het en hij is al die tijd in het buitenland geweest. hij was nog wel een paar dagen in nederland geweest..
toen ik vroeg aan hem waarom hij voor haar koos en niet voor mij kreeg ik een vaag antwoord.
ik draaide door eerst kwam ik wanhopig over en daarna was ik heel kwaad dat hij mij aan het lijntje had gehouden.
we hadden een week geen contact en daarna heb ik het contact opgezocht. ik wilde praten en we gingen praten maar het gesprek ging niet goed , want hij wilde niet luisteren. hij zei allemaal gemene dingen zoals ik kijk dwars door je heen en het is nu klaar. ik heb gezegd dat ik me terug trek en werd er moe van.
ik vroeg ook aan hem is het moeilijk om mensen toe te laten in je leven? daarop gaf hij als antwoord waar slaat dat op , maar hij schrok er wel van. daarna ben ik weggelopen want ik kon geen gesprek meer voeren met hem..
op het moment dat hij een ander had was er nog niemand toegevoegd op zijn facebook tot de nacht dat wij gingen praten. zijn vrienden zeiden ook hij is alleen maar met jou bezig geweest en er was niemand anders.
later kreeg ik te horen van dat ik te veel zeikte en dat die het daarom niet meer wilde , maar hij heeft het nooit zelf gezegd. hij zei ook dat het allemaal was om mij op te fokken..

ik snap niets van hem en vraag me af wat jullie hiervan vinden?
Ergens hoop ik nog dat het goedkomt in de toekomst , maar als ik dan bedenk wat hij allemaal geflikt heeft wil ik het niet meer. Ik kende hem al een anderhalf jaar voordat we wat kregen. we hadden drie maanden voorspel en twee maanden gehad en maanden nog bezig geweest. hij zegt nu dat hij er klaar mee is , maar als ik praat dan reageert hij wel en dan gaat hij weer negeren.
op dit moment ben ik bezig met het loslaten van hem en door te gaan , wat aardig lukt , wnat ondertussen ben ik het gewend om door te gaan.

groetjes