Start › Blogs › Gast's blog

onverteerbaar

afbeelding van Gast
Din, 13/01/2009 - 08:19 — Gast (of verwijderd)

ik ben al een tijd lid van deze geweldige site, reden van het nog niet opschrijven van mijn gevoelens, omdat ik het moeilijk heb gehad, de moed gewoonweg niet op kon brengen, vandaag zal ik mijn verhaal neerzetten.
Ik ben een man van 33, getrouwd (lig in scheiding) goede baan(eigen baas) een eigen huis en een bloedmooi dochtertje van 3 jaar.
Ik ben vroeg getrouwd met de vrouw van mijn dromen, alles ging ons voor de wind de afgelopen jaren niets was te gek en alles wat we in ons handen kregen veranderde in goud.
TOT mijn meissie aangaf dat ze verliefd geworden was op een collega, vanaf dat moment storte mijn wereld in, ze besprak het met mij, ik die het niet begreep ging daar fel tegen in, ik vroeg haar of ze echt alles op wilde geven wat we samen hadden opgebouwd, voor een verliefdheid.
Ze zweeg, ging haar eigen gang, 3 maanden geleden heeft zij een keus gemaakt, ze heeft voor hem gekozen, ze pakte van de één op de andere dag, (zonder nog met mij wat te bespreken,) haar koffers en vertrok.
Nu zit ik hier al 3 maanden in een leeg en koud huis, samen met mijn oogappeltje waar zij niet meer naar omkijkt.
niets is meer wat het was.
Ik moet door voor mijn oogappeltje, ik maak er het beste van, mijn oogappeltje vraagt steeds waar mama is, het gevoel wat er door mij heen gaat als zij het mij vraagt is met geen pen te beschrijven.
ik ben eerlijk en zeg tegen haar dat papa en mama niet meer samen zijn, mijn droomvrouw heeft in de afgelopen drie maanden twee maal contact opgenomen, om te vragen hoe het met onze dochter gaat.
Ik ga hier langzaam aan kapot.
de leegte, verdriet,pijn wat dit met zich mee brengt, is onverteerbaar.
Ooit had ik alles, vandaag de dag heb ik niets meer. ik zie geen uitweg meer.
Zijn er mensen hier die kinderen hebben die ook in de steek zijn gelaten, omdat je partner verliefd geworden is op een ander hoe gaan jullie daar mee om?
Ik heb niet meer gevochten ik heb alles zo laten gebeuren, zo verbouwereerd was ik. lamgeslagen.
Roy

Din, 13/01/2009 - 17:54 — verwijderd!
afbeelding van verwijderd!

verlaten voor een ander

ja bij mij ook een relatie van 32 jaar , alles achter gelaten ,zij vond een ander op internet en nu het enigste wat ze nu nog wil is geld geld geld

waar is mijn vrouw gebleven , en waar is de moeder van mijn kinderen gebleven , zij 52 jaar liet achter 4 kinderen en 3 klein kinderen in spanje , huis staat nu te koop

ze heeft al meer dan een jaar niet achter om gekeken ?????????

eerlijke mensen hebben pijn - oneerlijke mensen vluchten weg

sterkte heel veel sterkte

Din, 13/01/2009 - 18:50 — BlueEyes (of verwijderd)
afbeelding van BlueEyes

niet opbeurend

Hoi Roy,

Mijn reactie op jouw verhaal is weinig opbeurend.

Ik ben 21 jaar met mijn vrouw geweest, daarvan was ik 14 jaar met haar getrouwd. Ook zij heeft een collega op haar werk ontmoet. Ik ben er via haar gsm achter gekomen. Toen wij gingen scheiden was mijn dochter 3 en mijn zoon 6 jaar. Op dit moment is zij met die collega getrouwd en hebben ze een nieuw kind samen.

Wij hebben wel nog een poging gedaan om ons huwelijk te redden maar ik merkte dat zij meer van hem hield dan van mij. Ik was ook lamgeslagen en heb wel gevochten maar heb uiteindelijk de 'oorlog' verloren. Ik heb een half jaar pijn van de scheiding gehad en ben ook in therapie gegaan, dit laatste kan ik je aanraden! Ik ben bijna 4 jaar alleen geweest (af en toe een korte relatie gehad) en heb net een relatie van 13 maanden met een lieve vrouw afgesloten. De pijn hiervan is veel erger dan de pijn van mijn scheiding.

Ik hoop dat jouw vrouw wel terugkomt en dat jullie het weer 'goed' krijgen. Ik neem mijn petje af voor je drive om door te gaan en ik hoop dat je daar een balans in gaat vinden. Of je partner nu wel of niet terugkomt op haar treden, je eigen trots neemt ze je niet af!.

Ik wens je sterkte en uiteindelijk berusting.

BlueEyes

Din, 13/01/2009 - 20:47 — annie
afbeelding van annie

pfff

dit is echt erg ze laat haar kind ook in de steek
en ja je had misschien kunne vechten voor haar maar hoe en wat had je moeten doen?
ze heeft en had haar besluit al genomen.
ik begrijp zo ie zo niet waarom mensen niet meer knokken voor elkaar maar ja dat is mijn gevoel nu
wil ze haar dochter niet zien dan ?
vind het echt moeilijk om hier wat over te zeggen
straks is der verliefdheid over en dan snapt ze misschien wat ze heeft gedaan allemaal
als je verliefd ben is et allemaal leuk maar als het over is denk je wel aan de jaren dat denk ik dan toch

veel sterkte in deze tijd en knok he je kelien meisje heeft je nodig en jij haar

Din, 13/01/2009 - 21:58 — verwijderd!
afbeelding van verwijderd!

ja wachten ?

ja maar afwachten dat het groene gras dor en bruin word

ja afwachten dat de roze wolk knapt en weer blauw word

ja afwachten dat de wereld de gewone kleur weer krijgt

ja dat moeten we wachten dat ze weer wakker worden uit hun droom wereld

maar of dat ooit gebeurt ?? ik weet het niet

sterkte

Vrij, 06/02/2009 - 18:42 — At24 (of verwijderd)
afbeelding van At24

Ik ben geschokt toen ik je

Ik ben geschokt toen ik je verhaal las, Voor mij is net mn eerste echt relatie afgelopen. En daar ben ik al heel zuur van. Maar dat je zo in de steek bent gelaten door verliefdheid van een partner.
Zelfs niet of nauwelijks meer om kijken naar je kind vind ik echt erg.

Bijna niet te bevatten gewoon. Ik weet niet hoe de situatie ondertussen is na 3 weken maar met de weinig ervaring vergeleken met jou en jullie wens ik jullie ernorm veel sterkte!

Vrij, 06/02/2009 - 21:32 — chantie
afbeelding van chantie

hoi roy ik weet wel hoe je

hoi roy
ik weet wel hoe je je voelt mijn ex heeft ook een relatie van 5 jaar opgegeven voor verliefdheid voor een collega 3 weken geleden dat was voor hem een sterker gevoel dan het houden van voor mij helaas
je gaat er echt kapot aan en dan kreeg ik te horen dat ie al een huisje met haar en haar kind heeft waar die nu aan klust dat doet zo een pijn het is ent 3 weken uit wij hadden nu achteraf gelukkig geen kinderen samen maar het verdriet die ze je aandoen is gewoon pijnlijk en zeker als ze geen contact met je zoeken mijn ex heeft het ook geen kans gegeven gewoon zelf besloten is over en dan is het ook over maar ik vind dat je best goed doet voor je kind en is moeilijk maar probeer alleen aan jullie tweetjes te denken de pijn gaat ooit slijten denk daar maar aan en lekker hier lezen op de site doet ook een hoop opluchting om te zien dat er zoveel steun krijgt hier van mensen
ik wens je komende tijd heel veel sterkte

Zon, 08/02/2009 - 20:03 — Medinia
afbeelding van Medinia

Roy, hoe gaat het nu met je?

Roy, hoe gaat het nu met je? Ik kan het niet begrijpen, een moeder die haar kind in de steek laat?!! Je vroeg naar ervaringen en ik wil je graag de mijne vertellen, omdat ik zelf moeder ben van 2 kinderen en in een soort gelijk schuitje zit.

De vader van mijn kinderen en ik zijn inmiddels 6 jaar uit elkaar. Perioden van contact en totale stilte wisselen zich af. Hij is bij mij weggegaan, niet vanwege een ander maar hij zag geen andere uitweg, voor de problemen in onze relatie.
We zijn nooit getrouwd geweest, maar hadden zelf een omgangsregeling getroffen. Hij zou de kinderen om het weekend ophalen en ze logeerden dan bij zijn moeder, waar hij toen op dat moment tijdelijk verbleef. Dat is ongeveer 3 keer goed gegaan, daarna heb ik lange tijd niets meer van hem vernomen. Ik heb het toen heel zwaar gehad, mijn jongste was immers nog maar 2 maanden en ik stond er helemaal alleen voor. Mijn dochter was toen ook 3 en vroeg vaak naar haar vader, ze begreep er niks van, ik vertelde haar dat hij in het buitenland aan het werk was. Dat pakte ze goed op, hij was immers wel vaker langere tijd in het buitenland geweest voor t werk. Ik wist niet zo goed hoe ik hier mee om moest gaan, dus hield me lange tijd vast aan dat verhaal. Maar naarmate ze wat ouder werd had ik geen zin meer om tegen haar te liegen. Ik leer ze immers altijd eerlijk te zijn en dat is dan heel tegenstrijdig. Dus zo vertelde ik haar dat haar vader niet meer in het buitenland verbleef en dat ik nu ook niet wist waar hij dan wel was. We zijn nu dus 6 jaar verder en perioden van contact met logeerpartijen (want als het vertrouwen dan weer was opgebouwd, dan wou ik ze de weekenden samen met hun papa niet onthouden) en totale stilte wisselen elkaar nog steeds af. We zitten nu weer in een periode van totale stilte en dat terwijl het de laatste maanden juist zo goed ging. Hij had een eigen huisje, op 2 uur rijden hier vandaan en kwam ze regelmatig ophalen voor een weekend. Maar toen ineens weer, we hadden een afspraak op 2e kerstdag, ze zouden een week bij hem logeren, is hij niet op komen dagen. Vooral mijn oudste die nu 9 is heeft het er erg moeilijk mee. Zoveel teleurstelling en verdriet. Het is voor haar allemaal heel onbegrijpelijk. Ik heb ze het contact met vaders nooit willen onthouden en de lijnen staan ook nu nog altijd open, maar logeerpartijen zitten er gewoon niet meer in.

Ik weet dat je nu in een hele moeilijke periode zit, je hebt je eigen verdriet om jullie relatie, maar hebt ook te maken met het verdriet van je kleine meisje. En dat doet misschien nog wel het meest pijn. Je moet door en sterk zijn voor die kleine meid, want die heeft jou nu zo hard nodig. Wat ik je mee wil geven als tip is dat je haar nadrukkelijk moet vertellen dat jij nooit weggaat, dat je er altijd voor haar zal zijn en als je haar een keer moet achterlaten bij de oppas, crèche, opa, oma of wie dan ook, vertel haar dan heel nadrukkelijk dat jíj altijd weer terug komt om haar op te halen. Mijn dochter ontwikkelde in die periode een lichte vorm van scheidingsangst, door haar steeds te vertellen dat ik altijd weer terug kwam is ze daar weer uit gekomen.
Het is inmiddels bijna een maand geleden dat je de blog hebt geplaatst, in een maand kan er van alles gebeurd zijn, ik hoop van harte dat jullie situatie er wat positiever voor staat dan toen. Ik wens je iig nog veel sterkte toe!