Je maakte het uit via email, wat een leuk sinterklaasgeschenk was dat... Niet dat ik het niet voelde aankomen maar toch een persoonlijk gesprek kon je niet aan, wegens te emotioneel... Dan die email die ik je stuurde waarin ik zei dat ik je begreep, mijn eigen tekortkomingen toegaf en je uitleg gaf over de vragen waarmee je zat, dan die reply en emotionele smssen waarinje zei dat je leven nu een puinhoop was en je onbeschrijflijk veel verdriet had... Dan nog eens een emotionele sms die je me stuurde nadat ik je een kaartje had laten bezorgen voor de verjaardag van één van de jongens... Ik heb er niet op geantwoord en twee weken geen contact meer opgenomen, omdat het voor mij te moeilijk was, ik moest loslaten en was in de war, want in je eerste email zei je dat je beslissing definitief was maar in de daaropvolgende mails en smsssen leek je me zo vol twijfel en verdriet... En dan vandaag je bericht om te regelen om mn laatste spullen terug te bezorgen was je zo kil en precies kwaad op mij. Ik antwoorde beleefd en wenste jou en je kinderen, die ik zo ongelooflijk mis, een fijne Kerst en er kon nieteens een bericthtje terug van, ik wens hetzelfde voor jou... Je bent precies lastig op mij, wat kan ik eraan doen dat mn zus je een smsje stuurde om ook haar spullen terug te bezorgen, daar heb ik niets mee te maken, je kent mij toch of niet... Ben je dan inderdaad zo egocentrisch zoals iedereen tegen me zegt en zoals ik zelf al lang merkte maar niet aan mezelf wou toegeven?...
Ik besef elke dag meer en meer dat we niet voor elkaar gemaakt waren, dat we beiden met dingen zaten uit ons verleden en dat communicatie ons zwak punt was, maar is het dan teveel gevraagd om me gewoon even een leuke avond te wensen vandaag? Waarschijnlijk neem ik het weeral te persoonlijk op, zoals je me vroeger ook al vond, maar toch?...
Anyway, ik mis je, en daarvoor ben ik kwaad op mezelf, hoe kan ik nu iemand missen die niet hetzelfde voelde als ik voor haar, iemand die nooit echt interesse in mij toonde, iemand die vooral met haar eigen bezig was. Al mijn vrienden, kennissen, familie die jou ooit ontmoet hebben zeggen me hetzelfde... Er zal dan toch iets van waar zijn?

Pff, ik moest dit even van me af schrijven. Ik ben niet iemand die slecht verteld over zijn ex-en, dat weet je en begreep je niet echt, maar van jou, jij bent de eerste waarvan ik dat wel kan, en dat doet mij slecht voelen over mezelf...