Ik ben 44, getrouwd en heb kleine kinderen. Hoe is mijn huwelijk te omschrijven? We zijn kameraden, “werken samen aan een projekt”, het huis en de kinderen.
Ik hou van m’n vrouw, maar zij kan het niet tonen. Affectie, een knuffel en meer is vrijwel eenrichtingsverkeer, na een tijdje heb ik het opgegeven, seks is er nog wel, omdat we nu eenmaal partners zijn en ze weet dat ik het nodig heb.
Drie jaar geleden leerde ik een andere vrouw kennen. Bij mij was het alsof er een bom insloeg, ik was op slag verliefd en voel me drie jaar later nog steeds ontzettend (en letterlijk) tot haar aangetrokken.
We zien elkaar regelmatig, stomweg dankzij het openbaar vervoer, we spreken nooit af, maar als we elkaar zien praten we honderduit. Ze weet wat ik voor haar voel.
Zij zegt dat ze m'n huwelijk niet om zeep wil helpen. En ik wil het geluk van mijn kinderen ook niet op het spel zetten. Ze wil me niet en ik wil m’n kids niets ontnemen. Dan lijkt het wel simpel : vergeet haar, geef ik mezelf als goede raad. Was het maar zo eenvoudig. Alleen maar aan haar te denken, doet m'n hart sneller slaan. Ik denk dan nog niet 'ns in termen van sex. Ze is even oud als ik, gescheiden, met kids, heeft problemen te over. Niks aantrekkelijks. En toch voel ik me in de hemel als ik even bij haar ben. Ik voel me zelfs bekommerd, bezorgd om haar, wil haar voortdurend helpen, maar dat wijst ze meestal van de hand. Ik enerveer haar mateloos met mijn verliefdheid; maar mijn complimentjes vind ze heerlijk.
Mijn vraag: wàt doet ze in mijn leven? Waarom voel ik me zo tot haar aangetrokken (het gaat ‘m niet eens om de seks, hoewel ik haar buitengewoon mooi vind); als het geen ‘amoureus’ doel heeft, welke kant moet het dan uit?
Dank voor je reactie.