Dat lijkt me één grote chock als je jarenlang zo in elkaar op gaat, zo verliefd bent en blijft en opeens moet je een grote stap terugdoen van een heftige relatie waarin jullie veel samen deelden, en opeens moet je latten omdat hij dit zo wil.
Tja, ik herken het wel, want ook in mijn relatie was het ondanks onze meningsverschillen en zijn problemen ook zo dat we enorm van elkaar houden en zijn blijven houden.
Mijn vriend heeft reuze veel moeite met binden & praten en kan helemaal niet tegen problemen waardoor hij vaak is weggevlucht en hij momenteel ook niet meer hier woont. We zien elkaar een paar keer per week.
Ik heb daar ontzettend veel moeite en verdriet van, ja nog steeds want ik moest zoveel inleveren.
Het was of een relatie voortzetten zoals hij het aankon, of stoppen.
Ook ik heb in het begin afstand genomen en ook ik heb daar meer dan alleen moeite mee gehad.
Het voelde voor mij alsof je in een diepe put valt, en zie daar maar weer uit te komen.
Hij had er minder moeite mee als ik, ik wist dat want ik hoorde via via dat hij gewoon aan het verder leven was.
Achteraf is dit uiterlijke schijn geweest, en daarbij komt dat hij echt niet meer wist wat hij wilde, en vooral ook hoe hij het wilde.
Hij was toen zo met zichzelf bezig, ik leek helemaal niet meer te bestaan of zelfs nooit bestaan te hebben, in zijn leven.
Een tip om niet te bellen & schrijven heb ik dan ook niet, ik weet alleen dat hij op een dag vanzelf kwam, misschien juist wel omdat ik hem niet claimde.
Ik wilde hem niet missen, niet loslaten maar wist als ik dit niet zo doen, ik hem dan alleen maar verder van me afduwde en wilde ik dat?

Wanneer de liefde van zijn kant diep zit beste Nikkie dan komt hij vanzelf op een punt dat hij inziet dat deze situatie ook niet zaligmakend is.
Ik denk ook, als ik zo vrij mag zijn dat hij hulp nodig heeft, maar ook dit moet hij zelf in gaan zien en ook willen.
Mijn vriend was ook jarenlang alleen met mij en met mijn familie want ook hij, zag zijn familie amper.
Via Hyves heeft hij inmiddels ruim 20 familieleden teruggevonden en langzaam maar zeker veranderd zijn leven hierdoor en ook mijn leven want waar ik eerst de belangrijkste in zijn leven was, zijn er nu heel wat mensen bijgekomen.
Ik vind dat uiteraard heel fijn voor mijn vriend, dat hij nu met familieleden kan praten over dingen die spelen in zijn familie.
Maar het was voor mij wel wennen, hem opeens te moeten delen met zoveel nieuwelingen in ons leven.
Ook mijn vriend heeft nu te maken met nieuwe indrukken, liefde en warmte van zijn familieleden die hij jaren heeft moeten missen.
Ik heb dus ingeleverd en hoe.

Het is de keuze die je zelf maakt, of je dit zo wilt of niet!
Hij heeft nu een (te) duur huis, beschreef je en zal misschien nog meer dingen gaan ondernemen waarmee jij het totaal niet eens kunt zijn, dingen die je ook helemaal niet van hem begrijpt.
Misschien herken je hem zelfs niet eens meer, in hoe hij veranderd.
Zorg in ieder geval dat je jezelf niet verliest, en ook aan je eigen wensen blijft denken.
Jij moet nu noodgedwongen gaan verhuizen, dat is uiteraard vreselijk want omdat hij de relatie nu niet meer aankan zoals het was, moet jij ook maar meegaan in zijn wensen.
Hij zet dus ook jou leven compleet op z'n kop, vergeet dat niet.
Hoe verliefd je ook op hem bent, wat zeker ook mooi is!
Bedenk heel goed, wat je zelf wilt, want jij bent net zo belangrijk als hij.
Ik wens je heel veel sterkte toe.
Gr. Layla