2,5 maand geleden ging het uit…Heb al veel herkenbare periodes gehad.
Onbegrip en wanhoop, jezelf op de grond storten en het uitschreeuwen van de pijn. Wild feesten en zoveel mogelijk sjansen en alles wat daarbij hoort. Denken nieuwe passie en hobbies gevonden te hebben. Haar diverse keren tegenkomen, terugval krijgen en wanhopige pogingen op verzoening proberen…waarop ze me ging negeren…dan…nummer wissen, facebook wissen etc….dat laatste helpt aanzienlijk, ook al krijg je zo nu en dan nog een terugval.

Ik wil haar nog steeds een beetje terug, maar ben daar niet heel erg meer overtuigd van gelukkig…Ik wil vooral dat we gewoon, als we elkaar zien weer normaal tegen elkaar kunnen doen…maar daar geeft ze geen reactie op…best frustrerend.

Ik kom verder een beetje tot rust en wil nu lekker verder…werk gaat alweer iets beter en het lukt me steeds makkelijker om ‘gewoon’ een avondje alleen thuis te zijn.
Ik begin te genieten van het vrijgezelle leven…ik neem het er even van zeg maar. Maar dan komt het. In eerste instantie gaat het allemaal prima…maar als het er dan zeg maar van komt met een meisje heeft ‘onze vriend’ er even geen zin meer in zeg maar…op dat moment voelt het nog niet goed en denk ik toch weer aan mijn ex. Ik heb hier eigenlijk nooit eerder last van gehad…maar nu dus wel…met nu al 3 verschillende meiden in de afgelopen 2 mnd…
Nog meer mannen hier last van gehad?

Best irritant namenlijk en best ongemakkelijk als je daar dan ligt…