Vandaag ben ik eigenlijk weer veel te veel in de weer geweest met haar.. Een pakketje ter afscheid naar haar ouders gestuurd met daarin een korte brief.. een kaartje gekocht en met een lieve tekst erop door haar brievenbus gedaan.. morgen is een belangrijke dag voor haar, waar ik helaas niet meer bij kan/mag zijn..

Gister waren er smsjes, zojuist waren er smsjes.. vandaag veel te lief eigenlijk allemaal (t was een bedankje voor de lieve kaart)... op de een of andere manier voel ik me er beter door.. maar het is de hoop en verlangen die dat gevoel teweeg brengen.. zodra ik me besef dat ik waarschijnlijk niets meer terug krijg op de laatste sms van mijn kant, voel ik me al meteen stukken minder..

kortom het wordt nu toch eens echt tijd om ermee te stoppen.. Het is immers ook niet zozeer het gemis van hoe het was, want er zaten dingen fout.. en mijn verstand zegt dat het beter is zo.. nee het is het gemis van haar in dit soort onwerkelijke tijden.. de vreemde situatie waar je niet in wil zitten.. graag willen dat alles goed zat, erg irreel dus..

Zo nog maar eens een blokje om buiten.. tis wel koud trouwens... brrr