Tja, ldvd kan heel erg lang voortduren, je hebt gewoon ontzettend veel van hem gehouden, je liefde voor hem heeft heel veel diepgang gekend en nog mis je hem.
Je schrijft dat jullie heel close waren en dat het na een ruzie opeens helemaal over was en je hem daarna niet meer hebt gezien of gesproken?
Ik denk dat dit voor jou het punt is, dat je nooit meer dingen uit hebt kunnen spreken met hem, er voor jou vragen onbeantwoord bleven, al die tijd.
Je vraagt jezelf af hoe iemand die zo close met je was, zo plotseling helemaal uit je leven kan verdwijnen.
Sommige mensen hier op de site hebben op een bepaalde manier afscheid kunnen nemen van hun ex, maar je leest ook verhalen van mensen die dit om redenen niet hebben kunnen doen, en al heb je nog gesprekken met je ex gehad .. er zullen altijd vragen blijven, die onbeantwoord zullen blijven.
Mijn ex ging weg, zomaar voor mij zeer onverwacht, al was hij eerder wel vaker weggegaan.
Toch kwam dit voor mij totaal onverwacht, en hij was ook binnen 10 minuten helemaal weg hier.
Ik was totaal verslagen, begreep er helemaal niets van.
Ik heb hem nog wel gesproken, we hebben zelfs nog geprobeerd er toch nog iets van te maken, maar dit is tot op heden op niets uitgelopen en ook ik, zit nu met ontzettend veel vragen maar zal daar nooit de antwoorden op krijgen, die ik misschien zou willen.
Mensen die niet in jou situatie zitten, zeggen heel snel, joh neem een ander, maar dit vind ik altijd zo een geklets.
Want je "neemt" niet zomaar een ander, dit overkomt je, op het moment dat "jij" daar aantoe bent.
Voor ldvd staat ook geen tijd, waar de één heel snel weer verder gaat met een nieuw leven, kan de ander er ontzettend lang verdriet van hebben.
Ja, ook twee mensen die uit dezelfde relatie komen, Neem de tijd, de rust, en de moeite om dit alles een plek te geven want nogmaals, er staat geen tijd voor, ja de tijd die JIJ nodig hebt, en die bepaal jij zelf.
Het is al een stap in de goede richting, dat je dit alles opschrijft hier.
Dit hoort bij een stukje verwerking, en ik wens je daarbij alle sterkte toe.
Groetjes van Zana

He Mia, zit ook in 'het schuitje' en kwam hier bij toeval terecht. Je blog gelezen en ik moet zeggen dat het me raakt. Waarschijnlijk omdat ik ook zulke heftige gevoelens voor iemand heb (nog steeds en ik denk niet dat zij ooit overgaan) en de leegte ook zo intens ervaar. Ik deel je gepeiker, op mijn manier en ben me bewust dat ik mezelf soms gek maak. Misschien herken je dit? Wat ik wil zeggen is, denk niet voor hem. Je wéét niet of er voor hem een ander is, net zo min als je wéét waarom hij geen contact met je heeft opgenomen. Dat kunnen zoveel redenen zijn en je denkt meestal eerst aan de slechtste. Misschien is hij wel zo onwijs geschrokken van jouw reactie toen, dat hij geen contacte dúrfe op te nemen. Jij ook niet en op een geven moment bereik je zo'n point of no return, waarbij er zoveel schuldgevoelens e.d. zijn, dat het een grote blokkade vormt? Kan. kan ook zijn dat jíj gelijk hebt en dan kun je jezelf afvragen wat er voor jou nodig is om verder te kunnen. met hem (hoop ik voor je) of zonder. Misschien een gesprek? Ik wil je geen valse hoop geven,maar stel dat hij jou nu weer net zo mist als jij hem? Dan zou dit toch te stom voor woorden zijn? Ik sanp echt dat je niet wéér gekwetst wilt worden, door te horen dat er een ander is of dat hij niets meer van je wilt weten. Maar hoe vreselijk dat ook zou zijn, dan is er wel duidelijkheid voor je. Lijkt alsof je nu eigenlijk nog in het beginstadium van je rouwproces zit en dat er dus nóg een klap kan komen, als je zou beseffen dat het echt niets meer wordt (wat ik je niet toewens). Nogmaals, ik zit in hetzelfde schuitje en ben in één klap mijn zielsliefde, beste vriend(in) en grote liefde verloren. De liefde is er nog zeker, ook van haar kant, maar na wat 'elkaar toch nog zien' en een tragisch overlijden, heeft zij de benen genomen zonder nog een woord. Als antwoord daarop heb ik 2 weken later een brief gestuurd waarin ik oa schrijf dat ik boos ben over de manier waarop, maar dat ik vooral een grote diepe liefde voel voor haar en haar vanuit die liefde laat gaan. Omdat zij zegt dat dat nu beter voor haar is. Stoere woorden, maar ik voel me geen stap verder. Sterker nog, elke dag die verstrijkt is een hel en het wordt steeds zwaarder. En zo zou het leven niet moeten zijn, toch?
Tot slot wil ik je nog iets meegeven dat wellicht boven je pet gaat. Mijn huisarts is ook antroposofisch arts en zij vertelde me laatst van de vier lichamen die we volgens die 'leer' hebben. Het kwam er volgens haar op neer dat dit wat ik (en jij?) ervaar een zielspijn is en dat als die ziel (die zeg maar boven je zou moeten staan) teveel ín je lijf gaat zitten, dat je daar allerlei lichamelijke effecten van voelt. ben zelf 5 kilo lichter in een paar weken, bijv. Maar zeker ook die stress etc. En als je vervolgens niet goed slaapt en eet, dan heb je ook weer minder buffer tegen die emotionele pijnen. Ik weet het. Jij nu ook. Het interessert me geen reet op het moment. Aan de andere kant, stél dat hij weer in je leven komt, dan heeft hij ook niets aan jou als je een emotioneel wrak bent. En jij hebt er ook niets aan. Mijn liefde is nu sterk en te trots om nog wat te laten horen, want zij is degene die de keuze heeft gemaakt. Sterk, soms een eigenschap die ik haat. Wel als het betekent dat je alle gevoel uitschakelt om maar door te gaan.
Maar belangrijk is wel dat je je weer krachtiger kunt gaan voelen, al is het alleen maar om weer de regie van jou leven in handen te nemen. Zou wel wrang zijn, als jou geliefde dat zowel voor zijn eigen leven doet, maar jij hem ook jouw leven in handen geeft. Dat is niemand waard, echt niemand. Ik heb trouwens een homeopatisch middel gekregen om die ziel weer 'uit' mijn lijf te krijgen. Op basis van Arsenicum, dus he, ik kan ook nog besluiten om het flesje soldaat te maken Maar misschien dat iets in die richting je kan helpen (homeopatie,antroposofie) om jezelf weer wat weerbaarder te voelen. Sporten? En dán kan je de koe misschien bij de horens gaan vatten. Onzekerheden zijn echt een killer namelijk. Blijf jezelf niet voor altijd dingen afvragen, waar een antwoord mogelijk op is. Sorry voor het hele verhaal. Veel sterkte!!

hoi!
ik weet wat je doormaakt. mijn lieve mannetje heeft mij vorige weerk verlaten..voor een ander notabene! je voelt je zo machteloos zo onzeker!je wilt zo boos maar dat gaat niet want het gevoel wil het niet loslaten.. je blijf maar denken en misschien nog wel hopen ook!het is zo moeilijk.. mijn leve staat op dit moment stil.. het zal lang duren voordat ik het op de rails krijg.. maar het gevoel zal niet weg gaan..! al jou woorden lijke een spiegelbeeld van mij! het doet pijn!
sterkte meid!